دفاع فرمود همو زنده‌اى است كه نمى‌ميرد.

اينك اگر تو خود به سوى دشمن روى، و در برخورد با آنها دچار شكست شوى، براى مسلمانان نقاط دور دست پناهى نمى‌ماند، و پس از تو مرجعى براى آنها باقى نيست، بنا بر اين مرد جنگديده و دليرى را به سوى آنها گسيل دار، و با او مردانى آزموده و سختى كشيده و خير انديش را روانه كن، اگر خداوند پيروزى داد همان شده است كه مى‌خواهى، و اگر پيشآمد، چيز ديگرى بود، تو همچنان پناه مسلمانان و مرجع آنها مى‌باشى.»

[شرح‌]

(27449- 27434) اين مشورت در هنگامى انجام گرفت كه پادشاه روم با انبوهى از لشكريان و مردم آن ديار به سوى مسلمانان شتافته، و خالد بن وليد در خانه‌اش انزوا اختيار كرده، و كار بر ابى عبيدة بن جرّاح و شرحبيل بن حسنه و ديگر فرماندهان سپاه اسلام دشوار شده بود.

(27461- 27450)

فرموده است: و قد توكّل اللّه ... تا لا يموت.

اين جملات سرآغاز سخنان امام (ع) و مقدّمه‌اى بر اظهار نظر اوست در اين گفتار دلايل لزوم توكّل بر خدا و اطمينان و اعتماد بر او را در اين مهمّ تذكّر مى‌دهد. فشرده سخنان آن حضرت اين است كه خداوند برپايى اين دين و عزّت و قدرت مردم سرزمينهاى آن را تضمين كرده است، واژه عورة كنايه از هتك حرمت زنان است، و ممكن است براى سرافكندگى و خوارى ناشى از مغلوبيّت و شكست، استعاره شده باشد، كه خداوند با وعده يارى و پيروزى كه داده، جلوگيرى از پاره شدن پرده حرمت مسلمانان را تضمين فرموده است، و اين سخن بنا بر گفتار خداوند متعال مى‌باشد، كه فرموده است: «وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضى‌ لَهُمْ وَ لَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً [1]».