(1126) 126- از سخنان آن حضرت عليه السّلام است. از حوادث سختى كه در بصره روى خواهد داد خبر مى‌دهد:

يَا؟ أَحْنَفُ؟ كَأَنِّي بِهِ وَ قَدْ سَارَ بِالْجَيْشِ- الَّذِي لَا يَكُونُ لَهُ غُبَارٌ وَ لَا لَجَبٌ- وَ لَا قَعْقَعَةُ لُجُمٍ وَ لَا حَمْحَمَةُ خَيْلٍ- يُثِيرُونَ الْأَرْضَ بِأَقْدَامِهِمْ- كَأَنَّهَا أَقْدَامُ النَّعَامِ يومئ بذلك إلى صاحب الزنج. ثُمَّ قَالَ ع- وَيْلٌ لِسِكَكِكُمُ الْعَامِرَةِ وَ الدُّورِ الْمُزَخْرَفَةِ- الَّتِي لَهَا أَجْنِحَةٌ كَأَجْنِحَةِ النُّسُورِ- وَ خَرَاطِيمُ كَخَرَاطِيمِ الْفِيَلَةِ- مِنْ أُولَئِكَ الَّذِينَ لَا يُنْدَبُ قَتِيلُهُمْ- وَ لَا يُفْقَدُ غَائِبُهُمْ- أَنَا كَابُّ الدُّنْيَا لِوَجْهِهَا- وَ قَادِرُهَا بِقَدْرِهَا وَ نَاظِرُهَا بِعَيْنِهَا (26323- 26249)

[لغت‌]

(ملحمة): رويداد بزرگ.

[ترجمه‌]

«اى احنف! گويا او را مى‌بينم با سپاهى حركت كرده كه گرد و غبار و بانگ و خروشى ندارد، و صداى لگام و شيهه اسبان، از آن به گوش نمى‌رسد، آنها با گامهاى خود كه مانند گامهاى شتر مرغان است زمين را مى‌پيمايند.

شريف رضىّ مى‌گويد: اين سخنان اشاره به صاحب زنج است.

سپس امام (ع) فرمود: واى بر كوچه‌هاى آباد و خانه‌هاى آراسته‌اى كه بالهايى همچون بال كركسان و خرطومهايى مانند خرطوم پيلان دارند. سپاهى‌