قوانين حق انجام مى‌گيرد، چنان كه شخص نابينا و كور در حركات و رفتار خود بر طريق مستقيم و راه راست نمى‌رود. و يا براى توضيح اين معنى است كه در دوران بنى اميّه راه راست پيموده نمى‌شود، چنان كه با چشم كور هدايت ممكن نيست.

لفظ «مظلمة» نيز براى بيان اين امور استعاره به كار رفته است.

(18111- 18107)

قوله عليه السلام: عمّت خطّتها:

يعنى سرپرستى و حكومت آنها عمومى است. «و خصّت بليّتها»: امّا بلاى بنى اميّه خصوصى بوده و به مردم پرهيزگار و شيعيان على (ع) صحابه بزرگوار، و تابعين كه بزرگان اسلامند اختصاص دارد.

(18196- 18113)

قوله عليه السلام: أصاب البلاء من أبصر فيها و اخطأ من عمى عنها:

يعنى كسانى كه فتنه بودن رفتار بنى اميّه را تشخيص دهند از ناحيه وجدان خود و بنى اميّه گرفتار بلا مى‌شوند. از ناحيه خود گرفتار بلا مى‌شوند بدين معنى كه منكرات را مشاهده مى‌كنند و چون قدرت بر رفع آنها را ندارند دچار اندوه فراوان و ممتد مى‌گردند.

از ناحيه بنى اميّه گرفتار بلا مى‌شوند: بدين شرح، شخص پرهيزگارى كه مى‌داند آنها پيشوايان گمراهى و ضلالت‌اند از آنها فاصله مى‌گيرد و در كارهاى باطل آنها دخالت نمى‌كند. بنى اميّه چنين اشخاصى را راحت نمى‌گذارند، نسبت به حال و رفتارش كنجكاوى كرده و او را به انواع اذيّت و آزار و احيانا قتل گرفتار مى‌سازند. بلا و آسيب نسبت به چنين اشخاصى خصوصى است.

امّا آنها كه ندانند رفتار بنى اميّه فتنه و بر خلاف اسلام است در كورى جهل گرفتارند و مطيع دعوتهاى باطل شان بوده، و در زير پرچم گمراهى آنها صف كشيده و بر وفق اوامر و دستور آنها عمل مى‌كنند. بديهى است كه چنين افرادى از بلاى بنى اميّه سالم و در امان مى‌باشند.

سپس امام (ع) به اسم جلاله خداوند سوگند ياد مى‌كند كه بنى اميّه براى مردم اربابهاى بدى هستند و آنها را در كارهاى زيانمندشان براى مردم به شترى كه‌