پوشيدن لباس، از رنج گرما و سرما رها مى‌شود، با جهاد، از شرّ دشمن و يا عذاب آخرت، در امان مى‌ماند، و با زره سپر حمله دشمن را دفع مى‌كند.

حضرت به دنبال توصيف جهاد و ويژگيهاى آن، ترك كنندگان جهاد را توبيخ مى‌كند و مى‌فرمايد: بر حذر باد كه جهاد را از روى بى‌ميلى و بدون عذر رها كند، كه ترك جهاد، پيامدهاى نفرتبار خواهد داشت، از آن جمله:

1- رها كننده جهاد، آماده مى‌شود كه خداوند لباس ذلّت و خوارى را بر- وى بپوشاند.

حضرت عبارت «ثوب» يعنى جامه را براى ذلّت و خوارى استعاره آورده، و لباس را به لحاظ شمول و فراگيرى خوارى به عاريه و استعاره بيان داشته است.

جهت تشبيه، فراگيرى همه جانبه خوارى و ذلت است بدان سان كه جامه بدن را از همه سو مى‌پوشاند، بلاى دشمن از همه سو ترك كنندگان جهاد را فرا مى‌گيرد و ذليل و خوارشان مى‌گرداند، و خرد آنان را در مصلحت انديشى كارشان زايل مى‌سازد.

توضيح مطلب اين كه: خوارى و ذلت به سراغ آنها مى‌آيد، به دليل يورش مكرر دشمن و غارت مال و منال، كه اين خود سبب ايجاد اين گمان مى‌شود، كه دشمن بسيار قوى و نيرومند است. و از اين رو، در دلها ترس شكست و خوارى پديد مى‌آيد.

بدين هنگام، فراگيرى بلاى دشمن امرى يقين مى‌گردد و تفكّر باطنى انسان را در به دست آوردن راههاى درست مقابله با خصم، در عقب راندن دشمن و مقاومت در برابر او، از ميان مى‌برد. دليل درماندگى در برابر دشمن: يا اميدوار نبودن به مقاومت، كم همتى را در آنان به وجود مى‌آورد، و يا نگرانى به دليل ترس از نيافتن جنبه مصلحتى، درماندگى را سبب مى‌گردد.

(6166- 6150)

عبارت امام: و ان يضرب على قلبه بالأشهاب،

بر دل رها كنندگان جهاد،