17- براى سعادت آخرتش نيكوترين زاد را پيشاپيش مى‌فرستد. يعنى براى آخرتش كار خير انجام مى‌دهد و خوشبختى دايمى را نصيب خود مى‌گرداند. دو كلمه «سعيدا و حميدا» در عبارت امام (ع) بعنوان حال منصوب به كار رفته است.

18- شخص پرهيزگار از خوف خدا پيشاپيش توشه آخرت را مى‌فرستد.

يعنى اعمال شايسته را ترس خداوند، قبل از فرا رسيدن اجل انجام مى‌دهد تا زاد آخرتش باشد.

19- در فرصتى كه دارد، در كارهاى نيك عجله مى‌كند، بدين توضيح كه در ايّام عمر و زندگى دنيوى كه فرصت مناسبى براى كارهاى خوب است به اطاعت پروردگارش مى‌پردازد.

20- كارهاى مورد رضايت خداوند را! از روى ميل و علاقه انجام مى‌دهد.

21- از كارهاى زشت به دليل ترس از خداوند دورى مى‌كند. يعنى به دليل خوف از خدا، كارهايى كه موجب دورى از محضر حق تعالى مى‌گردد، ترك كرده و از آنها دورى مى‌كند.

ميان هر يك از دو كلمه در عبارتهاى ده گانه: «سعيدا و حميدا، يا در من وجل و اسرع فى مهل، رغب فى طلب و ذهب عن هرب»، سجع متوازى بر قرار است.

22- شخص پرهيزگار از امروز به فكر فردايش مى‌باشد، بدين شرح كه در زمان حيات انتظار رسيدن آخرت را دارد.

23- همواره فرا رويش را مى‌نگرد، يعنى جز خداوند به چيزى توجّه ندارد، اعمال و رفتار خود را به قصد خداوند انجام مى‌دهد.

امام (ع) پس از بر شمارى صفات فوق براى شخص پرهيزگار مى‌فرمايد:

«بهشت و نعمتهاى آن بعنوان پاداش پرهيزگار را كفايت مى‌كند» و با اين عبارت انسانها را بدين حقيقت توجّه مى‌دهد كه لازم است براى رسيدن به ثواب آخرت‌