بدين توضيح كه زاهد در پيمودن راه روشن و مسيرى كه او را از ميان خلق به سوى خالق هدايت كند، بهترين راه را كه صراط مستقيم است انتخاب مى‌كند البتّه مردم در پيمودن راه خدا روشهاى مختلفى دارند ولى دلپسندترين راه آن است كه انسان را سريعا به خدا برساند.

10- سركشيهاى غرور او را بهلاكت نمى‌افكند، يعنى خوشيهاى دنيا موجب غرور و غفلت او از پروردگارش نمى‌شود، چون هيچ‌گاه از فرمانبردارى خداوند غفلت ندارد.

11- امور شبهه‌ناك بر او مسلّط نمى‌شود. شبهات، حق را در نظر او تاريك جلوه نمى‌دهد، تا مانع خلوص كارهايش شود، و راه حق را بر او ببندد.

12- پرهيزگار انتظار خوشامدگويى فرشتگان را دارد و در روز قيامت به اميد بشارت دادن ملائكه است چنان كه خداوند مى‌فرمايد: «بشارت شما در آن روز بهشتى است كه از زير درختان آن رودها جارى است.»

13- غرق در آسايش و نعمتهاى آخرت است زيرا رهايى يافتن از رنج و مشقت دنيا، با رسيدن به نعمتهاى آخرت ممكن و ميسّر است و نعمت خداوند در دنياى ديگر بهشت مى‌باشد.

14- روز قيامت پرهيزگار، در بهترين خواب راحت و نيكوترين آسايش بسر مى‌برد. اطلاق لفظ «نوم» بر آسايش در جنّت از باب اطلاق ملزوم بر لازمش مى‌باشد.

15- شخص وارسته روز قيامت در امن و امان خواهد بود. در اين عبارت امام (ع) كلمه «يوم» را به كنايه براى تمام زمانها، از باب اطلاق لفظ جزء بر كل به كار برده است.

16- پرهيزگار بهترين عبرت را از دنيا مى‌گيرد و پسنديده‌ترين راه را انتخاب مى‌كند.