17- براى سعادت آخرتش نيكوترين زاد را
پيشاپيش مىفرستد. يعنى براى آخرتش كار خير انجام مىدهد و خوشبختى دايمى را نصيب
خود مىگرداند. دو كلمه «سعيدا و حميدا» در عبارت امام (ع) بعنوان حال منصوب به
كار رفته است.
18- شخص پرهيزگار از خوف خدا پيشاپيش توشه آخرت را مىفرستد.
يعنى اعمال شايسته را ترس خداوند، قبل از فرا رسيدن اجل انجام مىدهد
تا زاد آخرتش باشد.
19- در فرصتى كه دارد، در كارهاى نيك عجله مىكند، بدين توضيح كه در
ايّام عمر و زندگى دنيوى كه فرصت مناسبى براى كارهاى خوب است به اطاعت پروردگارش
مىپردازد.
20- كارهاى مورد رضايت خداوند را! از روى ميل و علاقه انجام مىدهد.
21- از كارهاى زشت به دليل ترس از خداوند دورى مىكند. يعنى به دليل
خوف از خدا، كارهايى كه موجب دورى از محضر حق تعالى مىگردد، ترك كرده و از آنها
دورى مىكند.
ميان هر يك از دو كلمه در عبارتهاى ده گانه: «سعيدا و حميدا، يا در
من وجل و اسرع فى مهل، رغب فى طلب و ذهب عن هرب»، سجع متوازى بر قرار است.
22- شخص پرهيزگار از امروز به فكر فردايش مىباشد، بدين شرح كه در
زمان حيات انتظار رسيدن آخرت را دارد.
23- همواره فرا رويش را مىنگرد، يعنى جز خداوند به چيزى توجّه
ندارد، اعمال و رفتار خود را به قصد خداوند انجام مىدهد.
امام (ع) پس از بر شمارى صفات فوق براى شخص پرهيزگار مىفرمايد:
«بهشت و نعمتهاى آن بعنوان پاداش پرهيزگار را كفايت مىكند» و با اين
عبارت انسانها را بدين حقيقت توجّه مىدهد كه لازم است براى رسيدن به ثواب آخرت