[ترجمه‌]

امام (ع) به عنوان تذكر و تنبه اشاره به خصوصيات قيامت دارد كه مردم پس از مرگ بدان خواهند رسيد و اينك اصل سخن « (مردم همچنان در غفلت و بى خبرى زيست مى‌كنند). تا اين كه كارها بگذرد و زمانها منقضى شود و هنگام حشر و نشر فرا رسد و خداوند انسانها را از شكاف گورها و لانه‌هاى پرندگان و جايگاه درندگان و هر كجا كه به هلاكت رسيده‌اند بيرون آورد! در حالى كه همگان با شتاب به سوى فرامين خدا و ميعادگاه او روانند و در گروههاى مختلف، خاموش و به صف ايستاده‌اند. و از ديد نافذ علم الهى پوشيده نيستند و داعى الهى نداى خود را به گوش آنها مى‌رساند، لباس مسكنت و بيچارگى، فروتنى و خوارى را بر تن دارند، چاره را از دست داده، آرزوهاشان بر باد رفته، از ترس عذاب دلهايشان از هوس افتاده از هيبت روز قيامت آوازهايشان آهسته و رقيق شده است، عرق شرمسارى بر گونه‌ها روان شده، خوف بزرگى سر و پايشان را فرا گرفته و از خشونت صدايى كه آنها را به حشر و قيامت، عقوبت و پاداش دعوت مى‌كند گوشهايشان مضطرب شده است.»

[شرح‌]

تمام انبيا و رسل بر معاد جسمانى اتفاق نظر دارند. قرآن كريم نيز بر اين حقيقت دلالت دارد. خداوند متعال مى‌فرمايد: يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْداثِ سِراعاً كَأَنَّهُمْ إِلى‌ نُصُبٍ يُوفِضُونَ خاشِعَةً أَبْصارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ [1]. همچنين تمام مسلمين به معاد جسمانى معتقدند ولى مشهور اين است كه حكما، معاد جسمانى را قبول نداشته مى‌گويند، معدوم بعينه بازگشت نمى‌كند. چه مسلّم است كه شرائط و اسبابى كه همراه پديده‌ها بوده‌اند، مانند: حركت دورانى فلك، زمان‌