و نظام يافتن آن اوقاتى را مقرر فرموده است؛ لباسهاى فاخر را بر شما پوشانده و زندگى را برايتان توسعه داده است. شمارش نفوس شما را مى‌داند و بر تمام وجود و اعمالتان احاطه دارد و كارهاى زشت و ناروايتان را كيفر سخت و اعمال خوبتان را پاداش مى‌دهد.

اوست كه شما را مشمول نعمتهاى كامل و عطاهاى شامل و فراوان خويش قرار داده و با حجتهاى بالغه خود (پيامبران و كتب آسمانى) شما را از كارهاى بد ترسانده است.

تعداد شما را بخوبى مى‌داند و در اين دنيا كه جاى آزمايش و امتحان است زمان معينى را برايتان مقرر كرده؛ بنا بر اين در دار دنيا آزمايش و در آخرت به حسابتان رسيدگى خواهد شد.»

[شرح‌]

اين بخش از كلام امام (ع) مشتمل بر توصيه به تقوا و ترس از خدا و گرايش به سوى اوست، و براى اين منظور و هدف امورى را بشرح زير، مورد توجّه قرار داده است.

(12650- 12643) 1- مثالهاى قرآن: مثالهايى كه خداوند براى فهماندن مطلب به بندگانش در قرآن آورده فراوان است.

از جمله اين مثال، كه مى‌فرمايد: «مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ ناراً فَلَمَّا أَضاءَتْ ما حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّهُ‌ ... يَرْجِعُونَ»^ [1].

اين آيه ضرب المثل است، براى كسانى كه از پيامبران مطالبه معجزه مى‌كردند. پس از تحقّق معجزه آن را قبول نكرده به تاريكى جهل‌شان باز مى‌گشتند. بنا بر اين از شنيدن نداى حق گوش دلشان كر، و از مناجات و بيان‌