ياد آور مى‌شوند.

1- پيامبران در برقرارى و اجراى فرمان الهى كوشش مى‌كنند. مراد از نافذ بودن، تأثيرگذارى دستور العمل آنها بر دل مردم است، كه سخن آنها را مى‌پذيرفتند، و به بندگى خود براى خداوند اقرار مى‌كردند.

2- با افعال و اقوال خود بهانه‌جويى را از دست خلق مى‌گرفتند. پيش از اين استعاره بودن اين سخن را نقل كرده توضيح داديم.

3- انبيا خلق را از عذاب خدا مى‌ترساندند، بدين توضيح كه انبياء قبل از آن كه انسانها در قيامت به ملاقات خدا بروند، براى اصلاح اعمال آنها انذار مى‌كنند، تا خلق را بر اطاعت خدا تشويق نمايند.

روشن است كه سه خصوصيّت فوق لازمه بعثت پيامبران است.

بخش دوم خطبه:

أُوصِيكُمْ عِبَادَ اللَّهِ بِتَقْوَى اللَّهِ الَّذِي ضَرَبَ الْأَمْثَالَ- وَ وَقَّتَ لَكُمُ الْآجَالَ وَ أَلْبَسَكُمُ الرِّيَاشَ وَ أَرْفَغَ لَكُمُ الْمَعَاشَ- وَ أَحَاطَ بِكُمُ الْإِحْصَاءَ وَ أَرْصَدَ لَكُمُ الْجَزَاءَ- وَ آثَرَكُمْ بِالنِّعَمِ السَّوَابِغِ وَ الرِّفَدِ الرَّوَافِغِ- وَ أَنْذَرَكُمْ بِالْحُجَجِ الْبَوَالِغِ فَأَحْصَاكُمْ عَدَداً- وَ وَظَّفَ لَكُمْ مُدَداً فِي قَرَارِ خِبْرَةٍ وَ دَارِ عِبْرَةٍ- أَنْتُمْ مُخْتَبَرُونَ فِيهَا وَ مُحَاسَبُونَ عَلَيْهَا (12698- 12643)

[لغات‌]

(رياش): لباس گرانبها و بنا به قولى رياش را به توانگر شدن به وسيله مال دانسته‌اند.

(ارصد): فراهم كرده، آماده كرده است.

(رفد): جمع رفده: بخشش، عطا.

(روافغ): فراخنا، پاكيزه.

[ترجمه‌]

«بندگان خدا، شما را به تقواى پروردگارى توصيه مى‌كنم كه براى هدايتتان در قرآن مثالهاى فراوانى ذكر كرده است و براى گذران زندگى شما