محكوم به فنا و نيستى‌اند با تصميمى قطعى كوچ كنيد. مبادا كه دنياخواهى بر شما غلبه نمايد و زمان زندگى در آن به نظر شما طولانى جلوه كند.

به خدا سوگند اگر مانند شتران فرزند مرده از درون فرياد زار برآوريد، و يا همچون كبوتران غمناك ناله و آواز برداريد و يا مانند رهبانان از مال و منال دنيا گذشته با حال تضرع و زارى بسوى خدا روى آوريد و از او تقاضاى تقرب و نزديكى كنيد تا مگر مقام شما را بالا برده و يا گناهانى كه فرشتگان از شما ثبت كرده‌اند بيامرزد، در برابر ثوابى كه از فرمانبردارى براى شما اميدوارم بسيار اندك به شمار مى‌آيد. و همچنين در برابر كيفرى كه بر اثر معصيت براى شما مقرر گرديده و من از آن بيمناكم، ناچيز به حساب آيد.

ثواب و عقابى كه من در راه اطاعت و نهى از معصيت خداوند شما را بدان امر مى‌كنم غير از ثواب و عقابى است كه شما از فرمانبردارى و اطاعت يا گناهكارى و معصيت خدا در نظر داريد. آنچه من در اين امر مى‌بينم از محدوده وهم و عقل شما بيرون است. بنا بر اين شما بايد در تمام اوامر و نواهى پيرو امر و نهى من بوده، و از انديشه نارساى خود چشم بپوشيد.

به خدا سوگند، اگر دلهاى شما، از زيادى عشق به خدا، به‌سان آهنى كه در كوره گداخته مى‌شود، بگدازد، و اگر ديدگان شما از ترس خدا به جاى اشك خون ببارد، و تا مادامى كه جهان برپاست زندگى خود را با همين حالت سوز و گداز بگذرانيد، و يك دقيقه از سوختن و گريستن باز نمايند، تمام اين كوشش شما، در برابر نعمتهاى بزرگ خداوند و هدايت شما اندك و ناچيز است.»

[شرح‌]

(9712- 9693) مى‌گويم (شارح) اين خطبه مباركه بر سه امر دور مى‌زند به ترتيب زير:

1- نفرت داشتن و برحذر بودن از دنيا، و نهى از علاقه‌مند شدن به آن، حضرت فرمان كوچ كردن از دنيا را مى‌دهد.

2- پاداشهاى بزرگ خداوندى را گوشزد كرده، تذكر مى‌دهد، كه شايسته است انسانها به ثواب اخروى دل بسته و از آنچه مردم بدان گرفتار شده و آن را