چهارم-
پيامبر خدا (ص) فرمود: با كافران مقاتله مىكنم تا بگويند إِنَّهُمْ
كانُوا إِذا قِيلَ^، هر گاه اين كلمه را گفتند از جانب من خون و مالشان در امان
است و حسابشان با خداست.
بعضى از
دانشمندان گفتهاند خداوند تعالى عذاب را بر دو گونه قرار داده است: يكى شمشيرى كه
در دست مسلمين است و ديگرى عذاب آخرت. شمشير در غلافى است كه ديده مىشود و آتش در
غلافى است كه ديده نمىشود، خداوند متعال به رسول خدا (ص) فرمود: «هر كس زبانش را
از غلاف مرئى كه دهان است در آورد و بگويد إِنَّهُمْ كانُوا إِذا قِيلَ^ شمشيرمان را
در غلاف مرئى قرار مىدهيم و آن كه زبان دلش را از غلافى كه ديده نمىشود و آن
غلاف شرك است در آورد و بگويد لا اله الا اللَّه شمشير عذاب آخرت را در غلاف رحمت
قرار مىدهيم، خوب را به خوب و بد را به بد پاداش مىدهيم و در آن روز ستمى نيست [2]».
(2271- 2267)
فرموده
است: شهادة ممتحنا اخلاصها معتقدا مصاصها
«شهادت» از
نظر قواعد نحوى مصدر است و به دو صفت (ممتحنا، معتقدا) كه براى شاهد صفتند توصيف
شده است.
كلمه «ممتحن»
به معناى آزموده است. مقصود اين است كه شهادت دهنده در اخلاص شهادتى كه آن را واجد
است خود را آزموده و از شبهات باطل بدور بوده و از هر ذهنيّتى غير خداوند متعال
روى گردان است و در اداى اين شهادت زيور توحيد را پوشيده است و از آلودگيهاى شرك
خفى چنان كه
[1]
لا اله الا اللّه حصنى فمن دخل حصنى امن من عذابى.
[2] من
اخرج لسانه من الغلاف المرثى و هو الفم فقال لا اله الا اللّه ادخلنا السيف فى
الغمد المرثى و من اخرج لسان قلبه من الغلاف الّذى لا يرى و هو غفلا الشّرك فقال
لا اله الا اللّه ادخلنا سيف عذاب الاخرة فى غمد الرحمة واحدة بواحدة جزاء و لا
ظلم اليوم.