كمال خداوند است، به گونه‌اى كه اين جامعيّت براى غير اين 99 اسم نيست، پس از حديث رسول اكرم براى نفى اسماء ديگر خدا نيست. با روشن شدن اين موضوع رواست كه گفته شود عارف از اسمهاى خداوند است.

اگر گفته شود كه: اسم اعظم خدا داخل در اين 99 اسم نيست، زيرا كه اين اسامى متداول بين همه مردم بوده، ولى اسم اعظم مخصوص انبيا و اولياست و هر گاه چنين باشد چگونه صحيح است كه اين اسما اشرف اسماى الهى باشد.

در پاسخ مى‌گوييم: احتمال دارد كه اسم اعظم از اين 99 اسم خارج باشد، و شرافت اسم اعظم به نسبت بقيّه اسماء منظور شده باشد. و احتمال دارد كه داخل در اين 99 اسم باشد ولى ما دقيقا آن را نمى‌شناسيم و كسانى كه به يقين آن را مى‌شناسند اوليا و انبيا هستند.

(1301- 1251)

فرموده است: ثم انشاء سبحانه ... تا سبع سماوات‌

پس از آن كه امام (ع) در فصل گذشته در نسبت دادن آفرينش جهان به قدرت خداوند متعال به طور اجمال اشاره فرمود، اينك شروع به تفصيل خلق و چگونگى ايجاد آن، و اشاره به آغاز و حسن جريان امور كرده است به ترتيب زير:

بحث اوّل- آنچه از خلاصه اين فصل فهميده مى‌شود اين است كه خداوند مكانها و جايگاههايى را براى جريان آب مقدّر فرموده‌

و سپس باد نيرومندى را براى ضبط و حفظ و حمل آن آفريد. از اين بيان امام كه: الهواء من تحتها فتيق و الماء من فوقها دفيق فهميده مى‌شود كه مكانها و جايگاههايى در زير آن آب وجود دارد، و باد را فرمان داده است آب را حفظ و ضبط كند تا به آن مكانها برسد.

بعضى از عبارت امام چنين فهميده‌اند كه مكانهاى خالى در زير باد و آب بر روى آن قرار دارد و باز در زير باد فضاى گسترده ديگرى است كه به قدرت خداوند معلّق و محفوظ است و چنان كه در كلام امام (ع) آمده بود، بجز بادى كه آب را در فضا ضبط و حفظ مى‌كند، خداوند باد ديگرى را آفريد تا آن آب را به‌