و قال ايضا

الترجمة

از جمله خطب آن حضرت است كه مشتمل است بدو فصل يكي در بيان وجه تسميه شبهه مى‌فرمايد كه: بدرستى نام نهاده شد شبهه بشبهه بجهة آنكه آن شباهت دارد بحق پس أما دوستان خدا پس روشنى ايشان در آن شبهه نور يقين است، و راه نمائى ايشان قصد راه راست است، و أما دشمنان خدا پس خواندن ايشان در امور مشتبه گمراهى است و ضلالت، و دليل ايشان كورى است و عدم بصيرت فصل دوم در تذكير موت مى‌فرمايد: پس نجات نيافت از مرگ كسى كه ترسيد از او، و عطا نشد بقا بر كسى كه دوست داشت آنرا، بلكه مآل هر دو أجل است پس هر كه راه خدا گزيد به بهشت و نعيم رسيد، و هر كه راه دشمنان خدا اختيار نمود گرفتار عقوبت و جهنم گرديد.

و من خطبة له 7‌

و هى التاسعة و الثلاثون من المختار في باب الخطب خطب بها في غزاة النّعمان بن بشير بعين التّمر على ما تعرفها إن شاء اللّه قال: