معاويه در
جواب أمير 7 نوشت: بسم اللّه الرّحمن الرّحيم از معاوية بن أبي سفيان
به عليّ بن أبي طالب أمّا بعد؛ دست از حسد بردار كه هيچگاه از آن سودى نبرى، و
گامى كه در راه دين از پيش برگرفتهاى به آز بزرگ منشى و خود خواهى تباه مكن كه
كارها وابسته به پايان است، و سابقهات را در حق كسى كه بر او حقى ندارى نابود
مگردان كه اگر چنان كنى جز خويشتن را آزار نكنى، و جز كارت را نابود نگردانى، و جز
حجّتت را باطل ننمائى.
بجانم سوگند
آن همه سابقه خدمت در دين كه داشتهاى بخونهايى كه ريختهاى و خلاف با مردم حق
كردهاى شستهاى و فرا آب دادهاى. پس سوره قل أعوذ بربّ الفلق را بخوان و از شرّ
نفس خود بخدا پناه ببر، چه تويى آن حاسدى كه خدا در فلق فرمود: وَ مِنْ
شَرِّ حاسِدٍ إِذا حَسَدَ.
و من وصية
له 7 وصى بها جيشا بعثه الى العدو
و كلامه هذا
هو المختار الحادى عشر من باب الكتب و الرسائل فإذا نزلتم بعدوّ
أو نزل بكم فليكن معسكركم في قبل الأشراف أو سفاح الجبال، أو أثناء الأنهار كيما
يكون لكم ردءا و دونكم مردّا. و لتكن مقاتلتكم من وجه واحد أو اثنين. و اجعلوا لكم
رقباء في صياصي الجبال، و مناكب الهضاب؛ لئلّا يأتيكم العدوّ من مكان مخافة أو
أمن.