دسته پنجم : رواياتي است كه فقط در آنها چهار نوع ذكر شده، مانند روايت عبدالله بن سنان و در آن آمده است : "... ان الدية مأة من الابل ... و قيمة كل بعير من الورق مأة و عشرون درهما او عشرة دنانير و من الغنم قيمة كل ناب من الابل عشرون شاة".[1] در اين روايت، شتر اصل و ساير چيزها به عنوان قيمت شتر ذكر شده است .

دسته ششم : رواياتي است كه پنج نوع از انواع شش گانه در آنها ذكر شده است، مانند ذيل روايت عبدالرحمن بن حجاج، از امام صادق (ع) نقل كرده كه فرمودند: "قال علي (ع): الدية الف دينار" (و قيمة الدينار عشرة دراهم) و عشرة آلاف لاهل الامصار و علي اهل البوادي مأة من الابل و لاهل السواد ماءتا بقره او الف شاة"[2] و روايت ابي بصير از امام صادق (ع) قال : "دية المسلم عشرة آلاف من الفضة و الف مثقال من الذهب و الف من الشاة علي اسنانها اثلاثا... و من الابل مأة علي اسنانها و من البقر ماءتان".[3]

دسته هفتم : رواياتي است كه هر شش نوع در آنها ذكر شده است ; مانند صدر روايت عبدالرحمن بن حجاج كه مي‌گويد: از ابن ابي ليلي شنيدم كه مي‌گفت : در زمان جاهليت ديه صد شتر بود كه پيامبر6 آن را امضا نمود و بعدا بر گاوداران دويست گاو و بر گوسفندداران هزار گوسفند دو ساله و بر دارندگان طلا هزار دينار و بر دارندگان ورق

---