شده است . اما ممكن است گفته شود: رجم زانيه محصنه نسبت به نگاه داشتن او تا آخر عمر در خانه، حكم شديدتر و سخت تري است پس چگونه خدا فرموده است : (أو يجعل الله لهن سبيلا) ظاهر (سبيل) اين است كه حكم خفيف تري براي زن زانيته تشريع شود؟

ولي مي‌توان در پاسخ اين شبهه گفت : در روايات حكم "نگاه داشتن در خانه تا آخر عمر" چنين تفسير شده است كه هيچكس با او صحبت و مجالست و معاشرت نداشته باشد و فقط به او آب و غذايي داده شود تا آنگاه كه زن بميرد. از طرف ديگر مطابق روايات قطعي در رجم اگر به اقرار باشد شخص مورد رجم بايد بتواند فرار كند و اگر فرار كرد نبايد تعقيب شود كه تفصيل آن ذكر خواهد شد. بلي اگر زناي او با شهادت چهار مرد عادل به اثبات رسيده باشد حق فرار ندارد. ولي اثبات زنا با شهادت و بينه با شرائطي كه دارد قريب به محال است زيرا كسي به اين آساني در مقابل شاهدان عادل زنا نمي كند و عادل هم به فرج غير به اين راحتي نگاه نمي كند و از طرف ديگر در روايات توصيه شده است كه شخص زناكار اگر بين خود و خدا توبه كند بهتر است از اينكه به محكمه برسد و حد بر او جاري شود. و اقرار نيز بايد بدون ترس و تهديد و در حال عادي با اختيار كامل باشد. و شخص زناكار با ميل و رغبت به عمل خود اعتراف نمايد نه اينكه در زندان و در حال بازجويي و ترس و تهديد اقرار كند; زيرا چنين اقراري مطابق روايات باب 7 از ابواب حد سرقت وسائل الشيعه اعتبار شرعي ندارد. با اين