و فجور او مي‌شود، بدون اينكه كوچكترين مسؤوليتي نسبت به مسائل اساسي كشور بر دوش او باشد. واضح است كه اين نوع حكومت نيز فاسد و مخالف عقل سليم و فطرت است ; زيرا هيچ گونه وجه صحيحي بر اين حق ناروا و وراثت مستمر بدون اينكه از جانب خداوند متعال به اين مقام منصوب يا از جانب مردم براي اين مسؤوليت انتخاب شده باشد وجود ندارد.

علاوه بر اينكه طبق رسم و عادت پادشاهان براي عيش و نوش خود مخارج سنگيني را به بار مي‌آورد، بدون اينكه مسؤوليت مستقيمي در جهت مصالح جامعه به عهده گرفته باشد.

ج - حكومت اشرافي (اريستوكراسي)

حكومتي است كه در آن يك شخص يا جمعيت به خاطر برتري نژادي يا مالي بر ديگران حكومت كند، همانند آنچه در عشاير و قبايل مخصوصا قبايل و عشاير بدوي و باديه نشين رواج دارد. واضح است كه اختلافات و برتري نژادي و اقتصادي از نظر عقل و فطرت ملاك حاكميت نيست .

د - حكومت انتخابي نخبگان

اساس اين نوع حكومت بر انتخاب است، ولي نه انتخاب همه مردم، بلكه انتخاب دسته خاصي به عنوان اهل "حل و عقد" يا "نخبگان" كه بر اساس اعتقادات خويش، دور از چشم مردم شخص خاصي را براي حكومت انتخاب مي‌كنند; نظير رهبر مذهبي در كليساي روم كه "اسقفها" رهبر مذهبي خويش "پاپ" را انتخاب مي‌كنند.

ه - حكومت حزبي

در اين حكومت، گروهي كه معتقد به تفكر و ايدئولوژي خاصي هستند فردي را كه سمبل و مظهر آن ايدئولوژي و تفكر است از ميان خود برمي گزينند تا جامعه را براساس اعتقادات حزب و گروه اداره نمايد. حكومت سوسياليستي شوروي و اقمارش را مي‌توان از اين قبيل حكومت ها شمرد كه در آن حزب كمونيست شخصي را براي اجراي سياست ها و تفكرات ماركسيستي به ويژه در زمينه مسائل اقتصادي به عنوان رهبر انتخاب مي‌كند.

و - حكومت دموكراسي

حكومتي است كه در آن حاكم در يك انتخابات آزاد براساس رأي مردم انتخاب مي‌شود. و اصطلاحا به چنين حكومتي حكومت مردم بر مردم اطلاق مي‌شود. در اين حكومت منشاء اصلي تصميم گيري مردم هستند كه با انتخاب خود، حاكم را مشخص مي‌كنند; و حاكم منتخب، نيازمندي هاي مردم را - هرچه باشد- برطرف و مشكلات آنان را حل و فصل مي‌نمايد. اين نوع حكومت را بعضي از انديشمندان به خاطر اينكه از مردم شروع شده و نتيجه آن به مردم بازگشت مي‌كند، به صلاح و مصلحت جامعه نزديكتر دانسته و منطبق با فطرت انسان يافته اند و گفته اند: "بهترين نوع حكومت است ."