بلي ممكن است موانعي توسط عوامل طبيعي يا اجتماعي پديد آيد كه مانع گسترش تبليغ دين پيامبر و ابلاغ آن به همه مردم شود; اما براي اصل بعثت، هيچ چيزي نمي تواند مانع شود.

و نبودن زمينه هاي اجتماعي در بعضي اوقات، دليل عدم مقتضي براي بعثت است نه وجود مانع .

نكته دوم : نقد اشكال اول نويسنده است و خلاصه آن چنين است :

درست است كه همه نظام آفرينش مخلوق خداوند است و اراده او بر همه هستي حكم فرما است ; اما اين بدان معنا نيست كه نظام علل و معلولات و اسباب و مسببات از مسير طبيعي خود خارج شود و تأثيرات لازم و مقدر خود را نداشته باشد. بنابراين ممكن است در بعضي اوقات يا بعضي از امكنه شرايط بعثت پيامبر وجود نداشته باشد، و فرض اين است كه شرايط و معدات و مقتضيات بعثت مطابق اراده ازلي خداوند بايد از مسير عادي و طبيعي فراهم شود. يعني خداوند در ازل اراده كرده است كه در هر زمان يا مكاني كه شرايط بعثت انبياء فراهم گشته و نياز به آن احساس شد، پيامبري مطابق شرايط موجود مبعوث شود. بلي خداوند قدرت آن را دارد كه اسباب و مسببات را از مسير عادي خود خارج كند - همان گونه كه در معجزات چنين كرده است - اما معجزه يك استثناء است .