مقتضاي دليل حكمت

در اين رابطه نويسنده براي عدم تعدد پيامبران در زمان بعثت اسلام پاسخ ديگري را از عده اي نقل مي‌كند و مي‌گويد:

"عده اي مشكل ضرورت تعدد را به گونه اي ديگر پاسخ داده اند و گفته اند كه ادله ضرورت نبوت فقط اين مطلب را ثابت مي‌كنند كه حكمت الهي اقتضاي ارسال رسل را دارد اما به شرطي كه شرايط و زمينه هاي آن مساعد باشد و موانعي هم در كار نباشد. ما با دليل عقلي فقط ضرورت نبوت را اثبات مي‌كنيم ولي اگر مي‌بينيم كه در بعضي مناطق دنيا يا در بعضي زمانها پيامبري مبعوث نشده است، عقل ما فقط مي‌تواند اين را دريابد كه حتما موانعي در كار بوده است، حتي اگر نتواند آن موانع را كشف كند. بنابراين عدم تعدد پيامبران در يك عصر ناقض ادله ضرورت نبوت نيست ."

آنگاه نويسنده در رد پاسخ فوق دو اشكال كرده و مي‌گويد:

"اما اين پاسخ نيز مشكل را حل نمي كند; زيرا نظام آفرينش با همه پديده ها و قانونهايش مخلوق خداوند است و اراده او برهمه هستي حكم فرما است . اولا: چگونه مي‌توان تصور كرد كه خداوند مي‌خواهد كاري كند (مثلا بعثت پيامبران) اما عواملي - كه براي ما مجهولند - مانع انجام آن فعل توسط او مي‌شوند؟ پس علم و قدرت لايتناهي و سلطنت مطلقه خداوند چه مي‌شود؟