بشريت در قرون گذشته چيزهايي را خوب و يا بد و يا عدل يا ظلم مي‌دانست كه امروز بكلي نظرش عوض شده است . و همچنين در زمان واحدي چه بسا چيزي در مكاني خوب و عدل و در مكان ديگري بد و ظلم تلقي مي‌شود. و رمز آن به اين ترتيب باز مي‌گردد كه هنوز شاخصه عدل و ظلم براي بشر ناشناخته است . البته خوبي و حسن عدل و بدي و قبح ظلم از بديهيات است كه در همه ازمنه و امكنه مورد قبول و اذعان بشر بوده است ; اما ملاك و شاخصه عدل و ظلم روشن نيست، و لذا بعضي چيزها و كارها در يك زمان يا مكان مصداق عدل شمرده شده است و در زمان يا مكان ديگري مصداق ظلم .

و اين كه "حق" در تعريف عدل و ظلم آورده مي‌شود كه : عدل "اعطاء كل ذي حق حقه" و ظلم، منع از آن است، مشكل را حل نمي كند; زيرا همين ابهام در "حق" نيز وجود دارد كه ملاك آن چيست ؟ و چه كسي بايد آن را معين كند؟ عقل يا شرع يا عرف ؟ اگر تعيين "حق" منحصرا به دست عقل و عرف باشد، با اين همه اختلاف نظر كه در تشخيص حق بين عقلاي عالم و عرف ها وجود دارد چه بايد كرد؟

و خلاصه كلام اين است كه فرضيه كفايت عمل به احكام عقل و اخلاق و وجدان براي رسيدن انسان به سعادت و كمال حقيقي خود (كه مدعاي نويسنده است) با دو اشكال اساسي مواجه است :