نام کتاب : خطبه حضرت فاطمه زهرا(س) و ماجراي فدك نویسنده : منتظري، حسينعلي جلد : 1 صفحه : 54
وحي و الهام انبياء و اولياء از نوع ديگر و بسيار قوي تر و بالاتر است و
كنه آن براي ما روشن نيست .
(والثناء بما قدم )
(و مدح و ستايش خداي را به آنچه پيش فرستاده است .)
اشاره است به خلقت آسمان و زمين و همه چيزهايي كه قبل از ما
خلق شده و ما از آنها استفاده ميكنيم .
(من عموم نعم ابتداءها)
(از نعمت هاي فراگيري كه شروع به آفرينش آنها كرد.)
"من" در اينجا بيانيه [1] است و عبارت "ما قدم" را توضيح ميدهد;
يعني : از عموم نعمتهايي كه خدا ابتدائا داده است، قبل از وجود هر كسي
و يا بدون اين كه كسي تقاضايي بكند.
در واقع نعمت هاي خدا بر دو قسم است : گاهي چنين است كه
انسانها از خدا چيزهايي ميخواهند و خداوند هم عطا ميكند; اما گاهي
از اول كسي نبوده كه از خدا چيزي بخواهد، بلكه خداوند بنابر فياضيت
علي الاطلاقي كه داشته نعمت هايي را ابتدائا خلق فرموده است و همه
موجودات هم به نحوي از آنها بهره مند هستند.
اين كلام حضرت در اينجا اشاره به قسم دوم دارد; يعني : نعمت هايي
كه خداوند بدون درخواست كسي و بنابر فياضيت علي الاطلاق خود
خلق فرموده است .
[1] "من" معاني گوناگوني دارد كه يكي از آنها "بيانيه" است ; و آن هنگامي به كار ميرود كه قبل از آن، كلمه يا جمله مبهمي گفته شده كه نياز به بيان و توضيح داشته باشد، نظير جمله : "والثناء بما قدم".
نام کتاب : خطبه حضرت فاطمه زهرا(س) و ماجراي فدك نویسنده : منتظري، حسينعلي جلد : 1 صفحه : 54