ولي وقتي بيش از اندازه ناراحت شد شروع مي‌كند به نفس عميق كشيدن، فوت كردن و آه كشيدن ; اين را در اصطلاح "نفث" و "نفخ" مي‌گويند. البته "نفث" و "نفخ" يك اختلاف جزئي با هم دارند; اگر انسان طوري فوت كند كه كمي از آب دهانش هم بيرون آيد به آن "نفث" گفته مي‌شود، ولي اگر فقط فوت باشد آن را "نفخ" مي‌گويند.

"نفثة الغيظ" يعني : اين سخنان من تراوش و به جوش آمدن غيظ و ناراحتي دروني ام مي‌باشد. (و خور القناة ) (و كند شدن و از كار افتادن سر نيزه .)

اينها همه تشبيهاتي است كه حضرت در كلام خود به كار مي‌برند; "قناة" يعني : سر نيزه، و "خور" يعني : شكستگي و ضعف و كندي ; "خور القناة" يعني : كند شدن و از كار افتادن سرنيزه . وقتي سر نيزه كند شود و دست انسان بسته باشد و نتواند كاري كند، كم كم بي حوصله شده و صبر او تمام مي‌شود. حضرت مي‌خواهند بفرمايند: بي حوصلگي و بي تابي اي كه از ناحيه اين همه ظلم و ستم عارض من شده است، موجب گشته كه من بيايم و اين مطالب را بگويم .

حضرت زهرا(س) درست است كه معصوم هستند اما بالاخره انسان مي‌باشند، همان طور كه حضرت زهرا(س) گرسنه مي‌شوند و همان گونه كه تشنه مي‌شوند، وقتي درد دل حضرت زياد شود و اين همه كجي و انحراف را ببينند، بالاخره به جوش و خروش آمده و اين جوشش را اين گونه منعكس مي‌كنند.