ناله اش را شنيد،[1] و مواردي از اين قبيل .

خداوند متعال در قرآن شريف مي‌فرمايد: (و ان من شئ الا يسبح بحمده و لكن لاتفقهون تسبيحهم)[2] و در عالم چيزي نيست مگر اين كه تسبيح حق تعالي را مي‌كند منتها شما تسبيح آنها را درك نمي كنيد. تمام موجودات به تسبيح حق تعالي مشغولند حتي سنگريزه هاي بيابان، نهايت امر گوش داودي بايد باشد تا بشنود. همچنين خداوند تبارك و تعالي در آيه ديگر فرموده است : (يسبح لله ما في السماوات و ما في الارض)[3] هر آنچه در آسمانها و زمين است خداوند را تسبيح مي‌كند.

پس هر موجودي به هر اندازه حظ و بهره از هستي دارد، هستي آن عين حيات و علم و قدرت و همه كمالات آن است .

منتها موجودات جامد هستي شان ضعيف است و همچنين حيات و علم و قدرت و اراده شان نيز ضعيف است ; نباتات كه از حيث وجود از جمادات قويترند، علم و قدرتشان نيز قويتر است ; و حيوانات كه از نباتات هستي شان قويتر است، علم و اراده و حياتشان نيز قويتر است ; تا برسد به انسان كه حياتش و متعاقب آن علم و قدرت او قويتر است، و بالاتر از انسان ذات باري تعالي است كه هستي بي پاياني است كه نيستي در ذاتش راه ندارد و چون هستي غيرمتناهي است پس علم و اراده و حيات او غيرمتناهي است .

---