نام کتاب : درسهايي از نهج البلاغه نویسنده : منتظري، حسينعلي جلد : 1 صفحه : 40
پياده ميدويدند فرمود: "به خدا كه اميران شما از اين كار سودي نبرند و شما در
دنيايتان خود را بدان به رنج ميافكنيد و در آخرتتان بدبخت ميگرديد".[1] اين روش
درست برخلاف رويه آدمهاي اين روزگار است كه با خروارها توجيه، تكريم خود را
از سوي مردم تكريم روحانيت و تعظيم دين و شعائر ديني قلمداد ميكنند و
ميگويند مادامي كه دستبوسي و پيشواز از سوي مردم عادي به قصد تقرب به خدا
باشد مشركانه نيست و مصداق تعظيم شعائر است . البته كشف نيت ها نيز امري
محال است، و با اين توجيهات بستر آلوده شدن جامعه را مساعد ميكنند.
به گفته امام خميني (ره):
"نگذاشتند حضرت امير(ع) مجال پيدا كند حكومت را به نحوي كه
ميخواست پياده كند; آنگاه كه حكومت دست ايشان نبود، مجال
نبود; و آن وقت كه حكومت دست ايشان افتاد، باز هم مجال ندادند
حكومتي كه دلخواه او بود برقرار شود; و ما بايد تا ابد از آن متأسف
باشيم . اگر همچو مجالي براي ايشان پيدا ميشد آن حكومت براي
همه كساني كه ميخواهند به عدالت و امور الهي قيام كنند الگو
ميشد، ولي تأسف اين است كه نشد، و آن قدري كه شد باز هم
نورش متجلي است، و همان اثر كمي هم كه از ايشان در باب حكومت
مانده نشان ميدهد كه وضع بايد چه باشد".[2]
علي (ع) در نگاه ديگران
هنوز نه تنها متفكران بيرون از قلمرو اسلامي، بلكه بسياري از انديشه وران جهان
اسلام نيز علي (ع) و نهج البلاغه او را نمي شناسند، به گونه اي كه "محمد عبده" يكي
از عالمان نوانديش و مصلح معاصر و مفتي بزرگ مصر در مقدمه شرح نهج البلاغه
خويش اذعان مينمايد كه به وسيله سيد جمال الدين اسدآبادي از وجود كتابي
چون نهج البلاغه آگاه شده و با مطالعه و تأمل در آن مفتون اين كتاب گرديده است .
[1] نهج البلاغه، كلمات قصار، شماره 37
[2] صحيفه نور، ج 18، ص 126
نام کتاب : درسهايي از نهج البلاغه نویسنده : منتظري، حسينعلي جلد : 1 صفحه : 40