«مصاحبه‌اى با آيت اللّه حاج شيخ على پناه اشتهاردى»

شناسائى بنده از ايشان از سنه 1320 شمسى (ده سال بعد از تأسيس حوزه قم توسط حاج شيخ عبد الكريم حائرى) مى‌باشد. آن موقع كه بنده خدمت ايشان رسيدم ديدم كه خواص فضلاى آن دوره مسائل دينى و فقهى را از ايشان مى‌پرسند. و آن موقع ايشان درس رسائل در منزلشان و كفايه را در مدرسه دار لشفاء تدريس مى‌كردند. ما هم در درس كفايه ايشان حاضر شديم. و مسائل فقهى خودمان را از ايشان سؤال مى‌كرديم و ايشان با متانت و احتياط جواب مى‌داد و طورى نبود كه نظريه شخصى خودشان را اعمال كنند هر مسأله‌اى كه مشكوك بود مى‌گفت احتياط كنيد. بعد از آمدن آيت اللّه بروجردى ايشان مدت زيادى در درس ايشان حاضر مى‌شد. در حوادثى كه پيش‌آمد مى‌كرد، غالبا ايشان خدمت آيت اللّه بروجردى مى‌رسيدند و بالاخره مسأله را حل مى‌كردند.

در همان موقع در منزلشان حاشيه بر عروة الوثقى مى‌زدند. با عده‌اى مخصوص بحث خودمانى داشتند.

تمام همتشان حفظ حوزه علميه بود مى‌فرمودند: كه چون امام زمان (عج) خبر داده است از برپا شدن اين حوزه پس معلوم مى‌شود مطلوب حضرت است و مورد توجه امام زمان است. به خاطر فشارهائى كه بر حوزه وارد مى‌آمد كثيرى از اوقات پيش مى‌آمد كه مى‌رفتيم منزل ايشان، مى‌گفتند آقا رفته‌اند جمكران براى رفع مشكلات حوزه متوسل به امام زمان (عج) شوند.

اما جنبه سياسى؛ اين تعبير در حق فقهاء و علماء به معنى عمل كردن به وظيفه است.

آنها عمل به وظيفه مى‌كنند نبايد اسمش را جنبه سياسى گذاشت. چنانچه امام (رضوان اللّه‌