«احترامات آيت اللّه گلپايگانى به استاد»

به مناسبات مختلف نام شريف آن مرد بزرگ را مى‌بردند. و مطالب و نكاتى را از ايشان نقل مى‌كردند. حتى در جلسات درس گاهى مطالبى را خيلى محترمانه از ايشان نقل مى‌كردند. مقيّد بودند در آغاز تدريس پيش از شروع درس فاتحه‌اى براى ايشان قرائت نمايند. و اين برنامه را هرگز ترك نمى‌كردند. و موقع تشرف به حرم حضرت معصومه ملتزم بودند بعد از زيارت بر سر قبر استادش بيايند و فاتحه‌اى برايشان بخوانند.

با اينكه ايشان مصاحبه با راديو و تلويزيون را نمى‌پذيرفتند.

اما تنها مصاحبه‌اى كه ايشان قبول كردند مصاحبه‌اى بود راجع به شيخ عبد الكريم حائرى كه از برنامه سيماى فرزانگان پخش شد. و قبول اين مصاحبه تنها به خاطر احترام از شخصيت والاى استاد بزرگوار خويش بود. معظم له همه كارها و خدمات خويش را مرهون زحمات شيخ عبد الكريم حائرى در پرورش ايشان مى‌دانستند و فرموده بودند:

«كه يك وقت در خواب ديدم عبائى روى دوش مرحوم آقاى حاج شيخ انداختم.

بعد خودش فرموده بود: البته تمام كارهائى كه بدست ما در حوزه و خارج حوزه انجام مى‌شود همه از ايشان و مربوط به ايشان است.

«علامه مرحوم شيخ به شاگردش»

مرحوم آيت اللّه حائرى به خاطر ذوق سرشار و قداست و تقوائى كه در ايشان احساس كرده بود علاقه و لطف خاصى به ايشان داشت و در امور مختلف آن علاقه‌