توجه به عبادت‌

عبوديت و بندگى خدا فرودى است كه در آن صعودها نهفته است. نشيبى است پرفراز و خلوتى است پر از راز. عبوديت آخرين مرتبه و درجه‌اى است براى سالكان طريق حقيقت. و بالاترين عزت براى انسان مى‌باشد؛ انسان خاكى با عبادت مى‌تواند افلاكى و عرشى شود. و تا جائى رود كه آئينه خدا گردد. و اين مدلول حديث حضرت صادق عليه السّلام است كه فرمود: «العبودية جوهرة كنهها الربوبية ما فقد فى العبودية وجد فى الربوبية» عبوديت بالاترين آرزوى سالكان كوى حقيقت مى‌باشد. و با گدائى در خانه خداست كه بنده خاكى افلاكى مى‌شود.

بارى مرحوم آيت اللّه گلپايگانى يك فرد سراسر ربانى و الهى بود. مردى بود كه نشستن و برخاستن و نوشتن و تمام اعمالش به خاطر خدا بود. و مى‌توان او را مجسمه تقوى و نماينده ارزشهاى انسانى معرفى نمود. در تمام اعمالش ملازم بود كه به خاطر خدا باشد. روى اين جهت مى‌توان گفت ايشان عمر خودش را در عبادت خدا صرف نمود. ساعتى از عمر ايشان نبود كه در آن مشغول انجام وظائف شرعى و معنوى خويش نباشد.

خوف و خشيت عجيبى از خداوندگار خود داشت و در عين حال طمع در فضل و كرم او را هم دارا بود. اهل تهجد و نماز شب بود در سفر و حضر يك ساعت قبل از اذان‌