روحيه پاك و صفاى باطنى كه در ايام تحصيل داشتند از دنيا بروند. با اينكه ايشان با موقعيتى كه داشتند با افراد و كارهاى مختلفى سر و كار داشتند كه هر كدام به تنهائى در آلوده نمودن روح انسانى كافى بود. ولى معظم له توانست با همان فطرت پاكى كه در ايام طفوليت داشتند از دنيا رخت بربندند و امانت الهى را پاك و پاگيزه به محضر حق عرضه نمايند. آرى هر كسى قدم به دنيا مى‌نهد پاك و پاگيزه است اما بعد از 98 سال پاكيزه از دنيا رفتن كار سهلى نمى‌باشد و درخور هر كس نيست. ولى او توانست 98 سال پيامبر گونه زندگى نمايد. و درّ درياى ديانت و معنويت باشد.

آيت اللّه مصباح يزدى در مورد تقواى ايشان مى‌گويند:

از ويژگى‌هاى ايشان كه او را در ميان ساير اقرانش ممتاز كرد. مراتب تقوى و پارسائى و اخلاص و وارستگى و بى‌تكلّفى و سادگى، و بى‌آلايشى، و اينكه يك پارچه اخلاص و معنويت بود. هر كس چند دقيقه‌اى با ايشان معاشرت و مجالست مى‌كرد، به خوبى اينها را لمس مى‌كرد. اين قيافه نورانى و معنوى ايشان الهام‌بخش اخلاص و تقوى بود.

وقتى سخن مى‌گفتند محور فرمايشاتشان همين مسائل بود.

و به گفته آيت اللّه طاهر شمس:

«حضرت آية اللّه گلپايگانى از معدود افرادى بود كه ملكه نفسانى در او بارور شده بود و حتى در امور عادى روزمره چه رسد به امور شرعى و اقدامات سياسى تمام سعى خود را بر اين معطوف كرده بود كه وظيفه خود را انجام بدهد و در تمام امورات خدا را راضى نگه بدارد فلذا بالاترين خصيصه ارزنده ايشان همين مراقبت نفسانى بود و همين عامل نفوذ در قلوب مردم شده بود.»[1]

[1]- روزنامه رسالت، ويژه‌نامه هفتمين روز رحلت ايشان.