از بوستان عشق گلى مه تبار رفت‌

از گلستان خاطره گوئى بهار رفت‌

از ديده خون چكيد كه جانا درنگ كن‌

گويا نديد اشك من و زين ديار رفت‌

چون بلبلى كه پر بكشد در هواى گل‌

از لانه پر كشيد و سوى گلغدار رفت‌