رفتى و با تمام وجود آسمان گريست‌

خورشيد از غم تو چو آتشفشان گريست‌

در سوگت اى فرشته امّيد، روزگار

با صد هزار حسرت و آه و فغان گريست‌

پژمرده گشت تا گلى از بوستان دين‌

افسرده گشت مرغ و گل و بوستان گريست‌