مسأله 426- اگر زن در استحاضه كثيره يا متوسطه بخواهد پيش از وقت نماز جايى از بدن خود را به خط قرآن برساند، بايد غسل كند و وضو هم بگيرد.

مسأله 427- نماز آيات بر مستحاضه واجب است. و بايد براى نماز آيات هم كارهايى را كه براى نماز يوميه گفته شد انجام دهد.

مسأله 428- هرگاه در وقت نماز يوميه نماز آيات بر مستحاضه واجب شود اگرچه بخواهد هر دو را پشت سر هم به جا آورد، بايد براى نماز آيات هم تمام كارهاى را كه برا ينماز يوميه او واجب است به جا آورد.

مسأله 429- اگر زن مستحاضه بخواهد نماز قضا بخواند، بايد براى هر نماز كارهايى را كه براى نماز ادا بر او واجب است به جا آورد.

مسأله 430- اگر زن بداند خونى كه از او خارج مى‌شود خون زخم نيست و شرعا حكم حيض و نفاس را ندارد، بايد به دستور استحاضه عمل كند، بلكه اگر شك داشته باشد كه خون استحاضه است يا خونهاى ديگر، چنانچه نشانه آنها را نداشته باشد، بنابر احتياط واجب بايد كارهاى استحاضه را انجام دهد.

حيض‌

حيض خونى است كه غالبا در هر ماه چندروزى از رحم زنها خارج مى‌شود و زن را در موقع ديدن خون حيض، حائض مى‌گويند.

مسأله 431- خون حيض در بيشتر اوقات، غليظ و گرم و رنگ آن سرخ مايل به سياهى يا سرخ است و با فشار و كمى سوزش بيرون مى‌آيد.

مسأله 432- زنهاى سيده بعد از تمام شدن شصت سال يائسه مى‌شوند يعنى خون حيض نمى‌بينند و زنهايى كه سيده نيستند، بعد از تمام شدن پنجاه سال يائسه مى‌شوند.

مسأله 433- خونى كه دختر پيش ازتمام شدن نه سال و زن بعد از يائسه شدن مى‌بيند حيض نيست.

مسأله 434- زن حامله و زنى كه بچه شير مى‌هد، ممكن است حيض ببيند.

مسأله 435- دخترى كه نمى‌داند نه سالش تمام شده يا نه اگر خونى ببيند كه نشانه‌هاى حيض را نداشته باش حيض نيست. و اگر نشانه‌هاى حيض را داشته باشد حيض است و معلوم مى‌شود نه سال او تمام شده است.

مسأله 436- زنى كه شك دارد يائسه شده يا نه، اگر خونى ببيند و نداند حيض است يا نه، بايد نبا بگذارد كه يائسه نشده است.

مسأله 437- مدّت حيض كمتر از سه روز و بيشتر از ده روز نمى‌شود و اگر مختصرى هم از سه روز كمتر باشد، حيض نيست.

مسأله 438- بايد سه روز اوّل حيض، پشت سر هم باشد، پس اگر مثلا دو روز خون ببيند و يك روز پاك شود و دوباره يك روز خون ببيند حيض نيست.

مسأله 439- لازم نيست در تمام سه روز خون بيرون بيايد، بلكه اگر در فرج خون باشد (بدين معنى كه اگر پنبه بگذارد و كمى صبر كند و بيرون آورد، خونى شود، هرچند به قدار سر سوزنى باشد) كافى است، و چنانچه در بين سه روز مختصرى پاك شود و مدّت پاك شدن بقدرى كم باش كه بگويند در تمام سه روز در فرج خون بوده، باز هم حيض است.

مسأله 440- لازم نيست شب اوّل و شب چهارم را خون ببيند، ولى بايد در شب دوّم و سوّم خون قطع نشود، پس اگر از اذان صبح روز اوّل تا غروب روز سوّم پشت سر هم خون بيايد، يا در وسطهاى روز اوّل شروع شود و در همان موقع از روز چهارم قطع شود و در شب دوّم و سوّم هم هيچ خون قطع نشود، حيض است.

مسأله 441- اگر سه روز پشت سر هم خون ببيند و پاك شود، چنانچه دوباره خون ببيند و روزهايى كه خون ديده و در وسط پاك بوده روى هم از ده روز بيشتر نشود روزهائى هم كه در وسط پاك بوده حيض است.

مسأله 442- اگر خونى ببيند كه از سه روز بيشتر و از ده روز كمتر باشد و نداند خون دمل است يا خون حيض، چنانچه نداند دمل در طرف چپ است يا طرف راست در صورتى كه ممكن باشد مقدارى پنبه داخل كند و بيرون آورد پس اگر خون از ظرف چپ بيرون آيد، خون حيض است و اگر از طرف راست بيرون آيد خون دمل است، و اگر ممكن نباشد كه وارسى كند در صورتى كه مى‌داند خون سابق حيض بوده حيض قرار دهد و اگر دمل بوده خون دمل قرار دهد، و اگر نمى‌داند خون حيض بوده يا دمل بنابر احتياط واجب بايد همه چيزهايى را كه بر حائض حرام است ترك كند و همه عبادتهايى را كه زن غير حائض انجام مى‌دهد به جا آورد.

مسأله 443- اگر خونى ببيند كه از سه روز بيشتر باشد و از ده روز زيادتر نباشد و نداند خون حيض است يا زخم، اگر قبلا حيض بوده حيض، و اگر پاك بوده پاك، قرار دهد، و چنانچه نمى‌داند پاك بوده يا حيض، همه چيزهايى را كه بر حائض حرام است ترك كند و همه عبادتهايى كه زن غير حائض انجام مى‌دهد به جا آورد.

مسأله 444- اگر خونى ببيند و شك كند كه خون حيض است يا نفاس، چنانچه شرايط حيض را داشته باشد، بايد حيض قرار دهد.

مسأله 445- اگر خونى ببيند ه نداند خون حيض است يا بكارت، بايد خود را وارسى كند، يعنى مقدارى پنبه داخل فرج نمايد و كمى صبر كند، بعد بيرون آورد پس اگر اطراف آن آلوده باشد، خون بكارت است و اگر به همه آن رسيده، حيض مى‌باشد.

مسأله 446- اگر كمتر از سه روز خون ببيند و پاك شود و بعد از سه روز خون ببيند خون اوّل اگرچه در روزهاى عادتش باشد حيض نيست، و خون دوّم اگر داراى شرائط حيض است، حيض مى‌باشد.

احكام حائض‌

مسأله 447- چند چيز بر حائض حرام است:

اوّل: عبادتهايى كه مانند نماز بايد با وضو يا غسل يا تيمّم به جا آورده شود، ولى به جا آوردن عبادتهايى كه وضو و غسل و تيمّم براى آنها لازم نيست، مانند نماز ميّت، مانعى ندارد.

دوّم: تمام چيزهايى كه بر جنب حرام است و در احكام جنابت گفته شد.

سوّم: جماع كردن در فرج، كه هم براى مرد حرام است و هم براى زن، اگر چه به مقدار ختنه‌گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد، بلكه احتياط واجب آن است كه مقدار كمتر از ختنه‌گاه را هم داخل نكند و در دبر زن حائض، وطى كردن، محل اشكال است.

مسأله 448- جماع كردن در روزهايى هم كه حيض زن قطعى نيست ولى شرعا بايد براى خود حيض قرار دهد حرام است. پس زنى كه بيشتر از ده روز خون مى‌بيند و بايد به دستورى كه بعدا گفته مى‌شود روزهاى عادت خويشان خود را حيض قرار دهد، شوهرش نمى‌تواند در آن روزها با او نزديكى نمايد.

مسأله 449- اگر شماره روزهاى حيض زن به سه قسمت تقسيم شود و مرد در قسمت اوّل آن، با زن خود در قبل جماع كند، بنابر احتياط واجب بايد هجده نخود طلا كفّاره به فقير بدهد و اگر در قسمت دوّم جماع كند، نه نخود و اگر در قسمت سوّم جماع كند، بايد چهار نخود و نيم طلا بدهد. مثلا زنى كه شش روز خون حيض مى‌بيند، اگر شوهرش در شب يا روز اوّل و دوّم با او جماع كند بايد هيجده‌