«رقيب» ها بى‌نهايت مى‌باشند و به دو نگهبان منحصر نمى‌گردند و اگر گفته شود در آيه 17 كه مقدم بر اين آيه است صراحتا به «دو متلقى» و فراگيرنده اشاره شده مى‌گوييم به اعتبار يمين و شمال يا راست و چپ كه دو سمت را مشخص مى‌كند دو اخذكننده آمده نه اينكه چون دو فراگيرنده بيشتر براى انسان نيست كه آن را هم در راست و چپ بگمارند متلقيان به صورت مثنى استعمال شده است.

براى روشن‌تر شدن موضوع به شرق و غرب كه اين دو نيز جهات را مشخص مى‌كنند مثال مى‌زنيم در آيه 17 سوره الرحمن مى‌خوانيم‌ رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ‌ پروردگار دو مشرق و دو مغرب پس كدام يك از نعمتهاى خدا را تكذيب مى‌كنيد.

و در آيه 40 سوره معارج مى‌خوانيم‌ فَلا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشارِقِ وَ الْمَغارِبِ إِنَّا لَقادِرُونَ‌ سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها كه هر آينه ما تواناييم.

و در آيه 115 سوره بقره مى‌خوانيم: وَ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ فَأَيْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ‌ و براى خداست مشرق و مغرب پس به هر طرف روى آورديد وجه خدا همان جا است.

چون مشرق و مغرب و شمال و جنوب كه جهت‌ها را مشخص مى‌كند اعتبارى است و بر حسب مكان اسامى اين جهت فرق خواهد كرد مثلا غرب يك محل شرق محل مجاورش خواهد بود و يا جنوب يك مكان شمال مكان ديگر به حساب مى‌آيد كه اين را با