ضرورتى براى بيان هر دو نبود كه اكنون آيه مذكور را با دو آيه ما قبل و ما بعدش در زير شاهد مى‌آوريم.

إِنْ كُلُّ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمنِ عَبْداً لَقَدْ أَحْصاهُمْ وَ عَدَّهُمْ عَدًّا وَ كُلُّهُمْ آتِيهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ فَرْداً در آسمان و زمين هيچ كس نيست مگر اين كه با بندگى به سوى خداى بخشنده آمدنى است، به تحقيق خداوند هم آنها را احصاء كرده و شمارش نموده آن هم چه شماره كردن كاملى و همه آنها در روز قيامت تنها در پيشگاه خدا حاضر مى‌شوند.

اين كه سه آيه بالا را در اينجا آورديم و حال آن كه آيه 94 كه در آن كلمه «احصاء» و «عدد» بكار رفته شاهد مثال است براى اين است كه به علت و مقصود استعمال اين دو لغت كه رسيدگى محاسبه اعمال و كردار مردم در رستاخيز و ديدن كيفر و پاداش كه نتيجه زندگى آنان در دنياست آگاه شويم و در ضمن به اهميت احصاء كه ضبط براى نتيجه‌گيرى است واقف گرديم.

عدد يعنى چه؟

چون با دانستن معنى عدد و مقايسه آن با احصاء معنى وسيع و پر دامنه احصاء بهتر روشن مى‌شود عدد را نيز معنى مى‌كنيم.

عد: به معنى شمردن و مصدر است و عدد كه اسم مصدر مى‌باشد شمرده معنى مى‌دهد.

تعديد: كه مصدر باب تفعيل است شماره كردن و ذخيره نمودن‌