گفت: اين كاسه را چطور مى‌بينى؟ گفت: آن را يك مصيبت و يا يك بيچارگى مى‌بينم. سؤال كرد: چطور؟ گفت: اگر بشكند مصيبتى غير قابل جبران خواهد بود، و اگر دزد ببرد، تو نياز بدان خواهى داشت، و نظير آن را پيدا نخواهى كرد، در صورتى كه پيش از دريافت اين كاسه در آسايش و از چنين مصيبت و نيازى ايمن بودى. و اتّفاقا روزى آن كاسه شكست، و غم او افزون شد و گفت: آن دانا راست گفت، و اى كاش آن كاسه را نزد ما نياورده بودند! اين است حال صاحب مال، كه هيچ بهره‌اى، جز با غم و اندوه ندارد، و رنج آن بيشتر از آسايش آن است، پس هر كس از آفت مال آگاه باشد، انس نخواهد گرفت، و جز بمقدار نياز از آن فراهم نخواهد كرد، و هر كه به مقدار نياز قناعت كند، ديگر بخل نخواهد ورزيد، زيرا آن كه به قدر نيازش نگهدارد، بخيل نيست، و آنچه را كه نيازمند نيست، خود را به خاطر آن به زحمت نخواهد افكند، و آن را صرف و خرج خواهد كرد، بلكه اين مال مانند آب روان كنار دجله خواهد بود كه هيچ كس نسبت به آن بخل نمى‌ورزد، از آنرو كه همه مردم به مقدار نياز خود، از آن بسنده مى‌كنند.

[متن عربى‌] درمان بخل‌

1- الولد مبخلة مجنبة مجهلة فإذا انضاف إلى ذلك خوف الفقر و قلّة الثقة بمجى‌ء الرزق قوى البخل لا محالة.

2- امروز اكثر اين قبيل افراد در بانكها بلوكه مى‌كنند- م.