باب الرّجل يموت و عليه حجّة الاسلام و حجّة فى نذر عليه‌

(روى الحسن بن محبوب عن علىّ بن رئاب عن ضريس الكناسيّ قال سالت ابا جعفر صلوات اللَّه عليه عن رجل عليه حجّة الاسلام نذر نذرا فى شكر ليحجّنّ به رجلا إلى مكّة فمات الّذى نذر قبل ان يحجّ حجّة الاسلام و من قبل ان يفى بنذره الّذى نذر قال ان كان ترك مالا يحجّ عنه حجّة الاسلام من جميع المال و اخرج من ثلثه ما يحجّ به رجلا لنذره و قد وفى بالنّذر و ان لم يكن ترك مالا الّا بقدر ما يحجّ به حجّة الاسلام حجّ عنه بما ترك و يحجّ عنه وليّه حجّة النّذر انّما هو مثل دين عليه)

اين بابى است در بيان حال شخصى كه بميرد و بر او واجب شده باشد حجة الاسلام و حج نذر به پنج سند صحيح و شش حسن و موثق كالصحيح منقول است از ضريس كه ساكن بود در محله كناسه از كوفه گفت سؤال كردم از حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه عليه از شخصى كه حجّة الاسلام بر او واجب شده باشد و حجى را نذر كرده باشد به شكرانه نعمتى كه اگر حق سبحانه و تعالى اين نعمت را كرامت كند شخصى را به مكه فرستم كه حج كند و اين شخص بميرد پيش از آن كه حجة الاسلام را به جا آورد و پيش از آن كه وفا كند به نذرى كه كرده است؟ حضرت فرمودند كه اگر مالى گذاشته باشد