صدوق از اصل او برداشته است يا از كتاب حسن بن محبوب و كلينى در حسن كالصحيح و شيخ در صحيح از او روايت كرده‌اند كه گفت عرض نمودم به حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه كه آيا كسى به نيابت ناصبى حج مى‌تواند كرد حضرت فرمودند كه نه عرض نمودم كه اگر پدرم باشد مى‌توانم كرد حضرت فرمودند كه اگر پدرت باشد پس به نيابت او حج كن.

و كالصحيح از على بن مهزيار منقولست كه گفت نوشتم به خدمت حضرت امام محمد تقى صلوات اللَّه عليه يا حضرت امام على نقى سلام اللَّه عليه كه اگر كسى به نيابت ناصبى حج كند گناه دارد و آيا ناصبى از آن منتفع مى‌شود يا نه حضرت نوشتند كه به نيابت او حج نمى‌توان كرد و ناصبى را با خود بحج نمى‌توان برد. و ناصبى را اطلاق مى‌كنند بر كسى كه اظهار كند عداوت اهل بيت را و بر جميع مخالفان‌

و روى انّ الصّادق صلوات اللَّه عليه اعطى رجلا ثلثين دينارا فقال له حجّ عن اسماعيل و افعل و افعل و لك تسع و له واحدة

كلينى روايت كرده است در قوى از عبد اللَّه بن سنان و طريق صدوق به او صحيح است كه گفت حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه به شخصى سى مثقال طلا دادند و او را اجير ساختند كه به نيابت فرزندش اسماعيل كه فوت شده بود حج كند تطوّعا حج تمتّع و يك يك از مناسك را به او مى‌فرمودند از اول احرام به عمره تا آخر حج كه فلان كار خواهى كرد و فلان كار خواهى كرد تا آن كه شرط كردند بر او هروله وادى محسّر را كه مستحب است همه را بر او شرط فرمودند بعد از آن فرمودند كه هر گاه حج باين عنوان از جهة او به جا آورى ثواب يك حج در نامه عمل او مى‌نويسند كه زر داده است و ثواب‌