او پس مى‌گيرند و خالى از قوت نيست كه مجموع اجر ترا پس گيرند و لا اقل تفاوت را و احوط و اولى آنست كه مستاجر پس نگيرد و اجير تمام را پس دهد و بر تقدير پس گرفتن آيا صرف وجوه بر مى‌كنند اگر وصيت بحج كرده باشد يا حجى ديگر مى‌گيرند يا به وارث مى‌دهند و وسط اولى است و اللَّه تعالى يعلم‌

[اگر در نوع حج مخالفت كند]

(و روى ابن محبوب عن هشام بن سالم عن ابى بصير عن احدهما صلوات اللَّه عليهما فى رجل اعطى رجلا دراهم يحجّ بها عنه حجّة مفردة يجوز له ان يتمتّع له بالعمرة إلى الحجّ قال نعم انّما خالفه إلى الفضل و الخير)

و به اسانيد صحيحه و حسنه سابقه منقول است از يكى از دو معصوم صلوات اللَّه عليهما در شخصى كه به شخصى شاهى چند بدهد كه به نيابت او حج افراد به جا آورد آيا جايز است كه احرام بگيرد به عمره كه تمتع يابد بعد از آن تا حج يعنى اگر حج تمتع به جا آورد خوبست حضرت فرمودند كه بلى مخالفت او كرده است به چيزى كه افضل و بهتر است و ظاهر آنست كه حج مستحبى باشد كه نايب فرستاده باشد از دور مانند كوفه كه هر سه نوع جايز باشد و نايب بهتر را در اختيار كرده باشد.

و كالصحيح از حريز نيز منقولست از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه به همين مضمون، و كالصحيح وارد است كه مخالفت منوب عنه نكند و آن در صورتى است كه از اهل مكه و حوالى آن بوده باشد و حج افراد يا قرآن بر ايشان واجب باشد با تقيّه كرده باشند

[نيابت از ناصب‌]

(و قال وهب بن عبد ربّه للصّادق صلوات اللَّه عليه أ يحجّ الرّجل عن النّاصب فقال لا قلت فان كان ابى فقال ان كان اباك فحجّ عنه)

و منقول است از وهب ثقه كه كتاب او از اصولست و ظاهر است كه‌