مى‌نويسد كه حجة الاسلام كرده است و ثواب حجة الاسلام را به ايشان مى‌دهند اگر مستطيع نشود و بعد از استطاعت مرتبه ديگر بحج مى‌رود و ثواب دو حجة الاسلام دارد يكى استحقاقى و ديگرى تفضلى چنانكه احاديث صحيحه بر اين مضمون وارد است‌

[اگر نايب از مكان ديگر حركت كند]

(و روى الحسن بن محبوب عن علىّ بن رئاب عن ابى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه فى رجل اعطى رجلا حجّة يحجّ بها عنه من الكوفة فحجّ بها عنه من البصرة قال لا باس اذا قضى جميع مناسكه فقد تمّ حجّه)

و به چهار ده سند صحيح و بسيارى از حسن و موثق كالصحيح منقولست از حسن از على از حريز بن عبد اللَّه چنانكه در كافى و در تهذيب است و ظاهرا از قلم نساخ افتاده است از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه در شخصى كه حجه بدهد به شخصى كه به نيابت او از كوفه بحج رود و او از راه بصره بحج رود حضرت فرمودند كه باكى نيست هر گاه جميع مناسك را به جا آورده باشد حجش تمامست چون مقصود بالذّات حجّست و برائت ذمّه است و ظاهر حديث آنست كه از اجرت چيزى را پس نمى‌گيرد و كم نمى‌كند.

و جمعى گفته‌اند كه مستحق اجرت نيست، و جمعى گفته‌اند كه اگر خرج راه كوفه بيشتر باشد و مطلوب شرعى نيز باشد در تعيين راه چنانكه در مثال مذكور كه هميشه خرج راه كوفه بيشتر بوده است چنانكه خواهد آمد و مزيّت و زيادتى بر همه راهها دارد كه زيارت ائمه معصومين صلوات اللَّه عليهم نيز دست بهم مى‌دهد هر چند در عقد اجارت شرط زيارت نكرده باشد و ليكن سبب قبول حج مى‌شود و ظاهر آنست كه شرط رفتن از كوفه به اعتبار اين كمالات است تفاوت را به نسبت اجرت كم مى‌كنند و اگر داده‌اند از