محمد كه از حضرت امام ابى الحسن على بن موسى الرضا صلوات اللَّه عليه سؤال كردم از شخصى كه حجّه بگيرد از شخصى و راهزنان او را برهنه كنند و هر چه داشته باشد ببرند و نتواند رفت پس شخصى ديگر حجّه به او دهد آيا جايز است كه بگيرد يا از اوّل نيز مجزى خواهد بود حضرت فرمودند كه جايز است او را گرفتن حجّه ديگر و از جهة اوّلين و دويمين هر دو مجزى است بلكه اگر كسى ديگر به او حجه دهد واجبست كه چنين كند تا از جهة هر دو حج كند، و اين حديث محمولست بر آن چه سابقا گذشت كه غرض اولين اين باشد كه اجير حج از جهة خود بگيرد و او را ثواب باشد، و اگر از جهة اولين بعنوان حجة الاسلام باشد كه خود نتواند رفت يا قضا از ميت باشد حمل بر اين مى‌كنيم كه حجّه ديگر بگيرد كه غرض ثانى اين باشد كه حج بفعل آيد و او را ثواب باشد يا آن كه بر تقدير وجوب سال ديگر حج كند و طى مسافت از هر دو باشد اما اگر اجير شود كه از جهة دو ميت است حجة الاسلام به جا آورد در يك سال جايز نيست به اتفاق علما و باخبارى كه خواهد آمد

(و روى جميل بن درّاج عن ابى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه فى رجل ليس له مال حجّ عن رجل او احجّه غيره ثمّ اصاب مالا هل عليه الحجّ فقال يجزئ عنهما)

و در صحيح از جميل منقولست از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه در شخصى كه او را مالى نباشد كه حج بر او واجب باشد، و به نيابت كسى حج رود يا كسى به او بذل كند مالى كه بحج رود يا او را با خود ببرد بحج و بعد از آن مالى به همرساند آيا مرتبه ديگر واجبست كه بحج رود حضرت فرمودند كه آن چه كرده است از هر دو مجزيست. و ممكن است كه‌