(و روى عبد اللَّه بن سنان عن ابى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه قال انّ امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه امر شيخا كبيرا لم يحجّ قطّ و لم يطق الحجّ لكبره ان يجهّز رجلا يحجّ عنه)

و به بيست و پنج سند صحيح منقولست كه حضرت امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه امر فرمودند مرد پير بسيار پيرى را كه هرگز حج نكرده بود و از جهة پيرى سوار نمى‌توانست شد يا به سبب فربه بودن بسيار حج نكرده بود كه آن مرد تهيه شخصى بكند و به نيابت خود بفرستد كه از جهة او حج كند. و همين مضمون به سى سند صحيح از محمد بن مسلم از حضرت امام محمد باقر و از معاوية بن عمار از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه منقولست و از غير ايشان به اسانيد كالصحيح نيز وارد شده است از آن حضرت صلوات اللَّه عليه‌

(و سال معاوية بن عمّار ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه عن رجل حجّ عن غيره أ يجزيه ذلك من حجّة الاسلام قال نعم)

به سى و دو سند صحيح منقول است از معاويه كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه از شخصى كه حج كند به نيابت غيرى آيا مجزيست او را اين حج از حجة الاسلام او فرمودند كه بلى. اين عبارت دو احتمال دارد اظهر آنست كه مجزى باشد از حجة الاسلام نايب چنانكه از اين باب احاديث واقع شده است كه مجزى است از حجة الاسلام او تا چيزى به همرساند يعنى ثواب حجة الاسلام دارد.

و لهذا در احاديث صحيحه وارد شده است كه از جهة نيابت نو حاجى را بگيرند تا او را ثواب حجة الاسلام باشد، و احتمال ديگر آن كه راوى توهم كرده باشد كه چون منوب تقصير كرده است مشغول الذمه باشد و فايده‌