به گويى كه هر چه دارم از شماست هر چه خواهيد از مال خود برداريد، و پيش پيش ايشان راه نروى بلكه پستر باشى و بر ايشان در مجالس مقدم ننشينى و بگو خداوندا بر ايشان رحمت كن چنانكه ايشان تربيت كردند مرا در حال كودكى.

و غرض از اين دعا آنست كه حقوق ايشان بر تو بسيار است بايد كه تدارك آنها به جا آورى و اگر ترا زنند سهل است چون جفاى تو بسيار كشيده‌اند، و آن كه حالت كبر ايشان را فرموده است مشعر است به آن كه ايشان در پيرى طبيعت اطفال دارند به اندك چيزى آزرده و خوشحال مى‌شوند چنانكه در حال صغر ايشان رعايت تو مى‌كردند مى‌بايد كه تو نيز در حال كبر بهمان نحو تعهد رضاى ايشان كنى و ايشان را نگذارى كه آزرده شوند.

و كالصحيح از حضرت امام موسى كاظم صلوات اللَّه عليه منقولست كه فرمودند كه حق پدر بر فرزند آنست كه پدر را به نام نخواند و پيش پيش او راه نرود و پيش از پدر ننشيند و تا او ننشيند او ننشيند و يا بر او مقدم ننشيند و دشنام از جهة پدر بهم نرساند به آن كه دشنام به پدر ديگرى دهد كه او نيز دشنام به پدر او دهد يا كارهاى بد نكند كه مردمان پدرش را نفرين كنند كه چنين پسر را تربيت كرده است كه چنين افعال مى‌كند، و حق سبحانه و تعالى فرموده است كه اگر پدر و مادرت مشرك باشند و سعى نمايند در آن كه ترا مشرك كنند پس اطاعت مكن ايشان را در كفر و ليكن در دار دنيا با ايشان نيك سر كن به آن كه نفقه و كسوه و مسكن و آن چه از لوازم زندگانى دنياست به ايشان احسان كن.

و منقول است از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه كه از اين بالاتر نمى‌باشد كه با وجود شرك و امر به شرك حق سبحانه و تعالى فرموده‌