سبحانه و تعالى طلب كنى كه خداوندا مرا توفيق كرامت كن و يارى ده كه از عهده شكر كردهاى او بيرون آيم بنا بر اين است كه حق سبحانه و تعالى در بسيار جائى از قرآن مجيد بعد از امر به عبادت خود امر فرموده است به احسان والدين و حضرات سيد المرسلين و ائمه طاهرين صلوات اللَّه عليهم نيز چنين فرموده‌اند و عقوق والدين را بعد از شرك از جمله كباير شمرده‌اند و مبالغاتى كه فرموده‌اند در اطاعت و بر ايشان خصوصا والده از حدّ بيرون است و بعضى از آن خواهد آمد إن شاء اللَّه تعالى‌

[حق پدر]

(و امّا حقّ ابيك فان تعلم انّه اصلك و انّه لولاه لم تكن فمهما رأيت فى [من خ‌] نفسك ما يعجبك فاعلم انّ اباك اصل النّعمة عليك فيه فاحمد اللَّه و اشكره على قدر ذلك و لا قوّة الّا باللَّه)

و اما حق پدرت آنست كه بدانى كه او اصل تست و اگر پدر نبود تو نمى‌بودى پس هر گاه در خود به بينى كمالى از كمالات مانند عقل و علم و فضل بدان كه پدرت سبب تست و سبب كمالات تست و بقدر آن نعمت خداوند خود را حمد و ثنا كنى كه او اصل همه نعمت است و بعد از آن شكر پدر به جا آورى بمقدار نعمتهاى او يا شكر حق سبحانه و تعالى كنى بقدر نعمت و از جمله شكر الهى شكر والدين است كه با ايشان چنان باشى كه ايشان با تو بوده‌اند و نيست قوتى بر فعل طاعات خصوصا بر برّ والد مگر بعون الهى.

و در صحيح بطرق متعدده منقول است از حفص كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه از تفسير قول حق سبحانه و تعالى كه عبادت كنيد خداوند خود را و كسى را شريك او مگردانيد در خداوندى، و به پدر و مادر خود احسان كنيد اين احسان بچه نحو است‌