امّاره مشگل است حضرت فرمودند كه لا قوة الا باللَّه و هم چنين در باقى امور آينده‌

[حق مادر]

(و امّا حقّ أمّك فان تعلم انّها حملتك حيث لا يحتمل احد احدا و اعطتك من ثمرة قلبها ما لا يعطى احد احدا و وقتك بجميع جوارحها و لم تبال ان تجوع و تطعمك و تعطش و تسقيك و تعرى و تكسوك و تضحى او تظلّك و تهجر النّوم لأجلك و وقتك الحرّ و البرد لتكون لها فانّك لا تطيق شكرها الّا بعون اللَّه تعالى و توفيقه)

و اما حق مادرت آنست كه بدانى كه ترا برداشته است در جائى كه آن شكم است و هيچ كس هيچ كس را در ميان شكم خود بر نمى‌دارد در عرض نه ماه، و جفاهائى كه از لوازم حمل است كشيده است و از ميوه دل خود كه آن شير است و به سبب مرحمت او خون دل شير شده است كه هيچ كس نمى‌دهد قطع نظر از جفاهاى ايّام رضاع در عرض دو سال، و ترا با جميع اعضا محافظت نموده است و باك نداشته است كه خود گرسنه بماند و طعامى كه داشته باشد بخورد تو دهد، و اگر هر دو تشنه باشيد آب را به تو دهد و خود تشنه بماند و پوشش كند ترا و خود برهنه بماند و اگر در آفتاب باشيد خود را سايبان تو كند و تو را در سايه بدارد و خود در آفتاب باشد و در همه احوال ترا بر خود مقدّم داشته است و اگر شبى بيمار بوده ترك خواب كرده است از جهة تو و همه را حق سبحانه و تعالى چنين كرده است تا تو از جهة او چنان كنى كه او با تو كرده است خصوصا در حالت پيرى و عجز و همگى از جهة او باشى، و رضاى او را بر رضاى خود و رضاى زن و غير آن مقدّم دارى به درستى كه تو نمى‌توانى كه شكر نعمتهاى مادر را به جا آورى مگر به يارى و توفيق حق سبحانه و تعالى پس مى‌بايد كه هميشه از حق‌