خواهى كرد بالخاصيه پس كسى كه رعايت اينها نكند ظاهر مى‌شود كه غرضش رضاى الهى نبوده است، و على اى حال بعضى از آن چه مذكور شد تعظيم عالم است و بعضى تعظيم مجلس و بعضى هر دو از اينها نيز مستنبط مى‌شود امور ديگر

[حق كسى كه مالك تست‌]

(و امّا حقّ سائسك بالملك فان تطيعه و لا تعصيه الّا فيما يسخط اللَّه عزّ و جلّ فانّه لا طاعة لمخلوق فى معصية الخالق)

و اما حق كسى كه مالك تست و تو بنده اويى پس آنست كه اطاعت كنى او را و مخالفت نكنى او را مگر در چيزى كه موجب سخط و عذاب الهى باشد به آن كه آقا امر كند بترك واجبى يا فعل حرامى به درستى كه اطاعت نيست هيچ مخلوقى را در عصيان خالق اعم از آن كه آن مخلوق آقا باشد يا پدر و مادر باشند يا والى باشد از جانب معصوم چه ظاهر است كه آقاى واقعى حق سبحانه و تعالى است كه بنده را از عدم ايجاد كرده است و صد هزاران هزار هزار انعام و احسان كرده است، و حق آقاى ظاهرى را از آن جهت مقرر ساخته است كه اين آقا سبب اسلام و ايمان بنده مى‌شوند غالبا و چون مسلمانان كفار را اسير كردند از زنان و اطفال و غيرهما به زودى مسلمان و مؤمن مى‌شوند و اين حقى است كه اعظم حقوق است بنا بر اين لازمست كه بنده رعايت حق آقا بكند و ظاهر اين عبارت آنست كه اگر آقا بگويد به بنده كه ترك سنّتيها بكن و نماز نافله مكن و روزه سنّت مگير و نماز واجب را اكتفا كن به واجبات آن لازمست اطاعت، و اگر مخالفت آقا كند بر آن اعمال ثواب نخواهد داشت بلكه مستحق عقوبت الهى خواهد شد، و اگر بنده راغب به عبادات مستحبه باشد و آقا نهى كند و اطاعت آقا كند: در ترك آن از جهة رضاى حق سبحانه و تعالى نكرده او را در حكم كرده انگاشته در نامه‌