عملش ثبت مى‌فرمايد و هم چنين در اطاعت والدين.

چنانكه در حديث صحيح منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند كه بنده مؤمن فقير مى‌گويد كه خداوندا مرا مالى بده تا اعمال خير به جا آورم پس اگر حق سبحانه و تعالى مى‌داند كه در آن نيّت صادق است همان عمل خير را در نامه عمل او مى‌نويسد كه او كرده است چون حق سبحانه و تعالى واسع العطاياست و كريم است و از خزينه او چيزى كم نمى‌شود و اين عبادت نكرده مقبول است البته، و بسيار نادر است كه بفعل آورد و در آن شايبه ريا نباشد يا عجبى او را بهم نرسد و اين يك وجه است از وجوهى كه علما گفته‌اند در معنى حديث حضرت سيد المرسلين 6 كه نيّت مؤمن بهتر است از عمل او و همين وجه نيز يك وجه است از وجوه تفضيل فقر بر غنا و اللَّه تعالى يعلم‌

[حق رعيت‌]

(و امّا حقّ رعيّتك بالسّلطان فان تعلم انّهم صاروا رعيّتك لضعفهم و قوّتك فيجب ان تعدل فيهم و تكون لهم كالوالد الرّحيم و تغفر لهم جهلهم و لا تعاجلهم بالعقوبة و تشكر اللَّه عزّ و جلّ على ما اتاك من القوّة عليهم)

و اما حق رعيّت بر پادشاهان و بر حكّامى كه تسلط دارند بر زير دستان خود آنست كه بدانند كه حق سبحانه و تعالى زير دستان را رعيّت زبر دستان كرده است به اعتبار قوت سلاطين و ضعف رعايا چون نظام عالم بوجود سلاطين است پس واجبست بر ايشان كه عدالت كنند با رعايا و با ايشان بمنزله پدر مهربان باشند و همه رعايا را بمنزله فرزندان خود دانند و اگر از ايشان سفاهت و جهالتى صادر شود در گذرانند و به زودى عقوبت نفرمايند رعيّت را چون رعيّت خزينه پادشاهانند و پادشاه: به لشكر و رعيّت پادشاه‌