باشد كه خود را در معرض رحمت الهى در آورى و خود را نجات دهى در روز قيامت از عذاب الهى، و چون قربانى اعم است از آن كه در حج باشد يا غير آن و در آن اهتمام بسيار بود آن را از حج جدا ذكر نمودند

[حق پادشاه‌]

(و حقّ السّلطان ان تعلم انّك جعلت له فتنة و انّه مبتلى فيك بما جعله اللَّه له عليك من السّلطان و انّ عليك ان لا تتعرّض لسخطه فتلقى بيدك إلى التّهلكة و تكون شريكا له فيما ياتى إليك من سوء)

و حق پادشاه يا مطلق پادشاهان و سلاطين و خوانين يا اعم از قضات و امثال ايشان از جمعى كه تسلط بر تو داشته باشند آنست كه بدانى كه تو محل آزمايش او شده به آن كه حق سبحانه و تعالى او را پادشاه كرده است يا سلب لطف كرده گذاشته است تا او را بر تو تسلط داده‌اند و ترا آزمايش كرده‌اند و او را آزمايش كرده‌اند كه با تو خوب سر كند و مستحق ثواب شود يا ظلم مى‌كند و مستحق عقاب شود و بدانى كه بر تو لازم است كه كارى نكنى كه سبب غضب او شوى كه خود سبب هلاك خود شوى و شريك او شوى در ستمى كه بر تو كند پس بدانى كه تقيه واجبست و هر چه گويد اطاعت مى‌بايد كرد از جهة رضاى حق سبحانه و تعالى ما دام كه خون بغير حق نباشد و بعضى گفته‌اند كه تقيه نيست در مطلق دما پس اگر گويد كه دست فلانى را ببر كه دستت را مى‌برم نمى‌بايد بريد اگر چه دست او را ببرند چون دست ما عزيزتر از دست او نيست اما اگر گويد كه دست او را ببر و اگر نه ترا مى‌كشم در اينجا نيز خلافست اميد كه حق سبحانه و تعالى كسى را باين بلاها مبتلا نكند و اكثر اوقات اين بلاها به سبب قرب ايشان حاصل مى‌شود هر چند از ايشان دورتر است ايمن‌تر خواهد بود

[حق معلم‌]

(و حقّ سائسك بالعلم التّعظيم له و التّوقير لمجلسه و حسن‌