مى‌بايد كه قوّت برداشتن او را و زادش داشته باشد اگر چه آن راحله نسبت بحال او نداشته باشد مثل الاغى كه گوش و دمش را بريده باشند چنانكه خواهد آمد و لازم نيست كه راحله ملك او باشد بلكه با جرت نيز كافى است و قيمت زاد و راحله حكم زاد و راحله دارد

(و روى هشام بن سالم عن ابى بصير قال سمعت أبا عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه يقول من عرض عليه الحجّ و لو على حمار اجدع مقطوع الذّنب فابى فهو مستطيع للحجّ)

و به دوازده سند صحيح و دو سند حسن كالصحيح منقولست از ابو بصير كه گفت شنيدم كه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه مى‌فرمودند كه هر كرا عرض كنند بر او حجرا و اگر چه بر الاغ گوش بريده دم بريده باشد، كه هر گاه مؤمنى بر او عرض كند كه بياييد با من بحج و بر اين الاغ سوار شويد و او أبا كند او مستطيع شده است و حج در ذمه‌اش قرار گرفته است يعنى به عرض واجب مى‌شود و اگر در آن سال نرود بر ذمه او مستقر مى‌شود و بعد از آن اگر چه به گدايى و سقايى باشد مى‌بايد برود.

و بر اين مضمونست صحيحه محمد بن مسلم از حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه عليه و صحيحه حلبى از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه در تفسير آيه «وَ لِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ‌ الخ كه فرمودند كه هر گاه آن مقدار داشته باشد كه تواند حج كردن، پس هر دو عرض نمودند كه اگر بر ايشان عرض نمايند حجرا و او را شرم آيد كه برود يعنى مناسب حال او نباشد كه به نفقه ديگران بحج رود آيا مستطيع هست و اگر نرود در ذمه‌اش قرار مى‌گيرد فرمودند كه چرا شرم مى‌كند مى‌بايد برود اگر چه بر الاغ گوش و دم بريده باشد و اگر تواند كه بعضى از راه را سواره رود و بعضى را پياده بايد