شد و اين بنده شك ندارم در آن كه اين زيارت از آن حضرتست با آن كه قطع نظر از واقعه فصاحت و بلاغت و جامعيّت اوصافى كه هر يك از آنها در اخبار بسيار وارد شده است و به آن‌ها اشاره خواهد شد دليل صحت است، با آن كه صدوق حكم به صحت آن كرده است در اين كتاب و در كتاب عيون، و روات خبر نيز ثقاتند الا موسى كه توثيق صريح ندارد و صدوق اعرفست به رجال از ديگران.

و موسى مى‌گويد كه من عرض نمودم به حضرت امام على نقى صلوات اللَّه عليه كه يا ابن رسول اللَّه مرا تعليم فرمائيد زيارتى با بلاغت كه كامل باشد و هر يك از شما ائمه هدى را كه خواهم زيارت كنم به آن زيارت توانم كرد و داب اين بنده اين بود كه هر روز آن زيارت را مى‌خواندم و مراد من زيارت همه بود يك معصوم را بترتيب مخاطب مى‌ساختم و بقيه را به تبعيّت او زيارت مى‌كردم، و در واقعه طويله ديگر حضرت امام رضا صلوات اللَّه عليه تقرير اين معنى را با تحسين فرمودند.

پس حضرت فرمودند كه غسل زيارت را به جا آور و چون به درگاه آن حضرت رسى بايست و شهادتين بگو و چون در آن روضه داخل شوى و قبر را به ببينى بايست و سى مرتبه اللَّه اكبر بگو، پس اندكى پيش رو با سكينه قلب بذكر الهى و آرام تن و گامها را نزديك گذار پس بايست و سى مرتبه تكبير بگو پس نزديك قبر رو و چهل تكبير بگو تا صد تمام شود و دور نيست كه وجه تكبير گفتن اين باشد كه اكثر طبايع مايل است به غلو مبادا از عبارات امثال اين زيارات به غلو افتد يا از بزرگى حق سبحانه و تعالى غافل شود چنانكه گذشت در وجه گفتن تسبيح و تكبير و تهليل و تحميد و تمجيد كه باعث همه عدم غلو ملائكه بود، يا آن كه اكثر عالميان هر چند