و در صحيح از هشام بن سالم منقول است كه گفت من با عبد اللَّه بن راشد سعى مى‌كردم ميان صفا و مروه به او گفتم كه حساب نگاه دارد و او رفتن و برگشتن را يك شوط حساب مى‌كرد تا آن كه چهارده شوط كرديم گفتم چه نحو حساب مى‌كنى گفت رفتن و برگشتن را يك شوط حساب مى‌كنم و چهارده شوط شده بود بعد از آن به خدمت حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه رفتيم و آن چه واقع شده بود عرض نموديم حضرت فرمودند كه آن چه بر ايشان واجب بود زياده كرده‌اند بر ايشان چيزى نيست و در حسن كالصحيح از جميل منقولست قريب باين و حضرت صلوات اللَّه عليه فرمودند كه باكى نيست هفت را نگاه داريد و هفت زايد را بيندازيد و آن كه فرمودند كه اگر خطا باشد يكى را بيندازيد به مفهوم شرط دلالت مى‌كند بر آن كه اگر عمدا باشد اين حكم ندارد و ظاهر حديث كالصحيح عبد اللَّه بن محمد از حضرت ابو الحسن صلوات اللَّه عليه كه فرمودند كه طواف و سعى واجب بمنزله نماز واجبست هر گاه زياده بر واجب به جا آوريد مى‌بايد اعاده كنيد طواف و سعى را چنانكه اعاده مى‌كنيد نماز را دلالت مى‌كند بر بطلان و حمل كرده‌اند بر عمد تا جمع شود ميانه روايات‌

(و فى رواية محمّد بن مسلم عن احدهما صلوات اللَّه عليهما قال يضيف إليها ستّة)

و به سى و شش سند صحيح منقولست از طريق صدوق بغير از طرق ديگر فهرست از محمد بن مسلم كه گفت سؤال كردم از يكى از صادقين صلوات اللَّه عليهما كه هر گاه شخصى طواف خانه كرد و يقين دانست كه هشت شوط كرده است حضرت فرمودند كه شش شوط اضافه كند و هم چنين اگر يقين كند سعى را هشت شوط كرده است حضرت فرمودند كه‌